سخنگوی سازمان غذا و دارو در واکنش به اظهارنظر مهناز افشار مبنی بر مصرف داروی نالوکسان برای جلوگیری از مرگ ناشی از سوءمصرف مواد، گفت: سراسر این اظهارات اشتباه است و داروی نالوکسان دارویی است که حتماً باید با تجویز پزشک تهیه شود.
دکتر کیانوش جهانپور در گفت‌وگو با ایسنا، در واکنش به اظهارات مهناز افشار، بازیگر سینما درباره معرفی آمپول نالوکسان و بازتاب آن در فضای مجازی، گفت: اظهارات این بازیگر صحت ندارد و کسی غیر از صاحبان حرفه‌ی پزشکی حق اظهارنظر در حوزه سلامت و درمان را ندارد.
متأسفانه در کشور ما ظاهراً افراد وقتی که اشتغالات دیگرشان کمتر می‌شود، فوراً به اظهارنظر در حوزه پزشکی و طب مبادرت می‌کنند که این کار فقط موجب بروز مشکلات برای مردم می‌شود و می‌تواند پیامدهایی را برای مردم به دنبال داشته باشد.
تحلیل خبر
همان‌گونه که در چند خبر پیشین به‌نقد عملکرد شماری از سلبریتی‌ها پرداختیم، این بار نیز به‌طور مختصر بنابر آنچه در این خبر آمده است به ریشه‌یابی پیدایش و منشأ و مأخذ تولید این پدیده نامیمون و ناسازگار با روحیات، اخلاقیات و باورهای جامعه می‌پردازیم.
متأسفانه با محور قرار گرفتن «آوازه‌خوان‌های کامپیوتری»، «مجری‌های سفارشی»، «هنرپیشه‌ها در سطوح مختلف» و... توسط صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران و نمایانده شدن نخبگان، مخترعان، مکتشفان، کارآفرینان، نویسندگان و... به‌عنوان شهروندانی که در سطوح بسیار پایین‌تر از سلبریتی‌ها قرارگرفته‌اند، حرص و ولع بسیاری را در شماری از خودویژه‌پندارهای شهرت‌طلب برای جای گرفتن در گروهی که بنابر امتیازدهی‌های این رسانه ملی! به آنان، در ردیف سلبریتی‌ها جای‌داده شده‌اند، پدیدار شده که تلاش می‌کنند به هر شکل و درهرصورتی با شگردهای گوناگون به شهرت خود بیفزایند.
این شهرت‌طلبی و خودنمایی‌های جنون‌آمیز منجر به مداخله در امور پزشکی، مسائل ایمنی، ارائه خدمات گوناگون و... شده و ذهن جامعه را از طریق فضای مجازی مشوش کرده است، به‌طوری‌که برای هر واقعه و رویدادی ابهامات متعددی ایجاد کرده و قدرت تشخیص جامعه را در هاله‌های ابهام و تردید قرار داده است.
به‌محض وقوع حوادث با خودنمایی و تظاهر به نوع‌دوستی، طبیعت‌دوستی، حیوان‌دوستی و... دست به کارهای ریاکارانه می‌زنند و گاهی نیز دست در جیب مردم کرده و با جمع‌آوری پول تحت عنوان کمپین‌های گوناگون، به ارگان‌ها و سازمان‌های رسمی و موظف و مکلفی که باید پاسخگوی جامعه باشند، دهن‌کجی می‌کنند و خود را جایگزین آن‌ها کرده و در پی آن نیز از هرگونه شفاف‌سازی خودداری می‌کنند. ازاین‌رو باید به‌جای مقابله و مجادله با این «ویژه‌ها!»، خط تولید آن‌ها را متوقف کرد و جامعه را از تشویش و خشم نجات داد.