بُکش و خوشگلم کن!

استاد گروهی جراحی پلاستیک دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درباره دردسرهای جراحی برای چال‌گونه توضیحاتی ارائه داد.
به گزارش جام جم آنلاین از باشگاه خبرنگاران جوان، عبدالجلیل کلانتر هرمزی فوق‌تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی درباره عمل جراحی چال‌گونه گفت: فرورفتگی در ناحیه گونه، چنان به مذاق بعضی خوش می‌آید که حاضر می‌شوند برای رسیدن به آن صورت خود را به تیغ جراحان بسپارند، البته که این عمل جراحی از نظر علمی و پزشکی مقدور است، ولی این اتفاق به راحتی رخ نمی‌دهد، اگر مزایا و مضرات این عمل جراحی را در کف ترازو قرار دهیم کار منطقی به نظر نمی‌آید.
کلانتر هرمزی ادامه داد: جراحی ایجاد چال‌گونه، اگرچه عمل نسبتاً ساده‌ای است، اما مانند هر عمل جراحی دیگری می‌تواند همراه با عوارض باشد که از جمله آنها می‌توان به احتمال ایجاد عفونت، خونریزی و صدمه به شاخه‌های بوکال عصب فاسیال اشاره کرد.
کلانتر هرمزی، یکی دیگر از مشکلات عمل جراحی ایجاد چال‌گونه را احتمال محو شدن ناگهانی چال‌گونه، عدم تقارن، واکنش به جسم خارجی، عفونت یا ایجاد آبسه دانست و گفت: اگر در حین عمل و یا بعدازآن مشکلاتی ایجاد شود، آزاد کردن چسبندگی ایجادشده کار بسیار سختی است و ممکن است با چندین عمل هم این مشکل برطرف نشود.
وی یادآور شد: انجام این عمل اگر در شرایط غیراستاندارد انجام شود کمتر از سوراخ کردن گوش زمان می‌برد، ولی اگر در حین عمل و یا بعد از آن عوارضی ایجاد شود، اصلاح آن بسیار سخت خواهد بود. بنابراین این عمل را صد در صد رد نمی‌کنم و فقط به موارد بسیار استثنایی و آن هم در شرایط استثنایی محدود می‌کنم، با تشخیص پزشکی که بر نواحی زیبایی، تشخیصی و تشریحی، عصبی و کارکردی این ناحیه آشنا باشد به شکلی که بتواند عوارضی ایجاد شده و مشکلات بعدی را مرتفع
کند.

تحلیل خبر

زیبا بودن و جذابیت و کشش زیبایی امری بدیهی و اجتناب‌ناپذیر است و تلاش برای زیبا جلوه‌گر شدن نیز نه‌تنها نکوهیده نیست؛ بلکه در باورهای ملل جهان همواره ستوده بوده است. اما به‌موازات فزونی گرایش به زیبایی‌های ظاهری، تمایلات ما به زیبایی‌های معنوی و روحی نه‌تنها رو به افزایش نگذاشته بلکه بسیاری از ارزش‌های زیبا و پسندیده‌ی ما با یورش فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌های مهاجم به ضدارزش مبدل و شماری از آن‌ها نیز به وادی فراموشی سپرده شده است.
امروزه بسیاری از هم‌وطنان ما آن‌گونه که به ظاهر خود اهمیت می‌دهند و برای آن وقت، انرژی و پول هزینه می‌کنند، برای زدودن عادت‌های ناپسند، بهایی قائل نیستند. به‌طورمثال افراد بسیاری را در کوچه و خیابان مشاهده می‌کنیم که رعایت نکردن قوانین و مقررات و زیرپا گذاشتن حقوق شهروندی و شهرنشینی برای آنان عادی و معمولی شده و قبحی ندارد؛ اما نوع و مدل موبایل، لباس، کفش و... در نظرشان از اهمیت بسزایی برخوردار است و کوچکترین کم‌وکاستی در ظاهر خود را ننگی بزرگ می‌دانند و از آن خجالت می‌کشند!
شماری از جوانان در اتوبوس و مترو و... احترام به بزرگترها برای آنان معنا و مفهومی ندارد و بدون احساس خجالت و زشتی حاضر نیستند صندلی خود را به مسن‌ترها بدهند و حتی حداقل تعارفی بکنند، اما کافی است که لباس آنان کمی از مد روز عقب‌تر باشد، آنگاه خواب و خوراک نخواهند داشت تا اینکه به هرشکل و قیمتی که شده نواقص احساسی خود را برطرف کنند!
ای کاش به موازات اهمیت دادن به ظاهر خود، ارزش‌های پسندیده، زیبا و پذیرفته‌شده‌ی فرهنگ اصیل خود را نیز محفوظ می‌داشتیم و از آن‌ها حراست می‌کردیم.