قیمت اوراق مسکن از ابتدای سال تاکنون نوسان زیادی را تجربه کرده است؛ به‌طوری که تقریباً هر دو هفته یک‌بار شاهد افزایش یا کاهش قیمت این اوراق هستیم. در این راستا آخرین قیمت‌ها از گران‌تر شدن این اوراق نسبت به حدود دو هفته قبل حکایت دارد.
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، آخرین قیمت‌ها حاکی از آن است که قیمت هر برگ تسهیلات مسکن بانک مسکن در سال جدید افزایش چشمگیری داشته و برای نخستین مرتبه از مرز ۸۷ هزار تومان در خردادماه سال جاری گذشت.
بر این اساس تسه (اوراق) فروردین، اردیبهشت و خرداد سال جاری به ترتیب ۸۶ هزار و ۶۰۰، ۸۶ هزار و ۴۰۰ و ۸۷ هزار و ۷۰۰ تومان قیمت دارد.
تسه فروردین، اردیبهشت و خرداد سال ۱۳۹۸ نیز به ترتیب ۸۵ هزار و ۳۰۰، ۸۵ هزار و ۵۰۰ و ۸۵ هزار و ۶۰۰ تومان قیمت دارند. قیمت هر برگ از اوراق تسهیلات مسکن بانک مسکن در تیر با قیمت ۸۶ هزار و ۳۰۰ و هم در مرداد و هم در شهریور سال ۱۳۹۸ نیز با قیمت ۸۵ هزار و ۷۰۰ تومان داد و ستد می‌شود.
قیمت اوراق مهر، آبان و آذر سال گذشته نیز ۸۵ هزار و ۳۰۰، ۸۵ هزار و ۴۰۰ و ۸۵ هزار و ۵۰۰ تومان بوده و هر برق اوراق تسهیلات مسکن در دی، بهمن و اسفند سال گذشته نیز با قیمت‌های ۸۵ هزار و ۷۰۰، ۸۶ هزار و ۴۹۹ و ۸۶ هزار تومان داد و ستد می‌شود.
بنابراین هزینه وام مسکن در این گزارش بر اساس آخرین قیمت که همان قیمت اوراق خرداد سال جاری (۸۷ هزار و ۷۰۰) است، محاسبه شده است.
تحلیل خبر
هنگامی که سخن از گرانی مسکن و اجاره‌بهای آن به‌میان می‌آید، بلافاصله ذهن مسئولان ذی‌ربط متوجه برخورد با افراد و اقشاری از جامعه می‌شود و با اهرم‌های فشاری که در دست دولتمردان است، آنان را مورد حمله و تهدید قرار می‌دهند و در این رابطه طرح‌های متعددی را پیشنهاد، مصوب و اجرایی می‌کنند؛ اما به بانک‌ها، دستگاه‌ها و نهادهایی که در پیدایش این گرانی نقش اساسی دارند، اعتناعی نمی‌شود و بسیار ساده و راحت از کنار آن می‌گذرند! گویی موجب و باعث هرگونه گرانی خود مردم هستند و مسئولان در این زمینه هیچ‌گونه نقشی ندارند!
در تحلیل پیشین خبری که دو ماه پیش مربوط به گرانی اوراق مسکن بود به این نکته اشاره کردیم و اکنون دوباره در این خبر، سخن از گرانی بیشتر این اوراق به‌میان آمده و در پی آن هیچ‌گونه واکنشی را از جانب مسئولان، مشاهده نمی‌کنیم.
همواره شاهد و ناظر نصایح مسئولانی بوده‌ایم که از موجر و مالک خوب سخن می‌گویند و همگان را به گذشت و انفاق دعوت می‌کنند، اما در مورد دستگاه‌ها و نهادهای قدرتمند، در این رابطه نظاره‌گر سکوت مطلق هستیم! انگار که فقط جامعه مسئول هرگونه مشکلی است و مدیران و مسئولان باید به‌طور مستمر تنها نصیحت‌کننده باشند و نقش مقصریاب را بازی کنند!