رئیس اداره سرمایه انسانی سربازی ستاد کل نیروهای مسلح اعلام کرد که مدت دوره آموزشی سربازی برای مشمولان اعزامی مهرماه نیز یک ماه خواهد بود.
به گزارش ایسنا، امیر غلامرضا رحیمی پور دراین‌باره گفت: همانطور که قبلاً اعلام شده بود در پی شیوع کرونا در کشور مدت دوره آموزش نظامی سربازان به یک ماه کاهش یافت که این وضعیت فعلاً در شش ماهه نخست سالجاری اجرا خواهد شد.
وی با بیان اینکه مدت دوره آموزش نظامی برای مشمولان اعزامی شهریور و مهرماه نیز یک ماه خواهد بود، گفت: برای پس از این دوره هنوز تصمیمی اتخاذ نشده، اما پس از اتخاذ تصمیم‌های لازم جزئیات آن اطلاع رسانی خواهد شد.
به گفته رحیمی پور، این مدت یک ماهه ممکن است با احتساب تعطیلات در برخی از یگان‌ها چند روزی اضافه شود.
رئیس اداره سرمایه انسانی سربازی ستاد کل نیروهای مسلح با تاکید بر اینکه تمامی پروتکل‌های بهداشتی در حین و پس از اعزام مشمولان به دوره آموزشی و نیز در طول خدمت رعایت شده و ستاد کل نیروهای مسلح نیز بر اجرای آن نظارت دارد، گفت: خوشبختانه گزارش‌هایی که از نرخ ابتلا به کرونا داشته‌ایم در بسیاری از مراکز صفر و در برخی از مراکز نیز کمتر از نرخ ابتلا در سطح جامعه بوده است.
رحیمی پور در مورد پیشنهاد بکارگیری سربازان حوزه پزشکی و پیراپزشکی در مراکز درمانی مقابله با کرونا نیز گفت: این موضوع جدید نیست. سال‌هاست که مشمولان سربازی رشته‌های پزشکی، پیراپزشکی، پرستاری و... در رشته‌های مرتبط خودشان و در بیمارستان‌ها فعال هستند و دوره شیوع کرونا نیز این عزیزان در کنار کادر درمان حضور داشتند.
تحلیل خبر
دوران سربازی زمان گذران نزدیک به دو سال از بهترین و پرظرفیت‌ترین سال‌های بازنگشتنی عمر جوانانی است که با هزاران آرزو یا فارغ‌التحصیل شده‌اند و یا در انتظار رسیدن به شغل و حرفه‌ای برای شروع یک زندگی مستقل به‌سر می‌برند.
این دو سال می‌تواند از جوان امیدوار و پرانرژی، انسانی کارآمد، مصمم، مفید و مؤثر بسازد و یا برعکس او را به سرخوردگی، یاس و دلسردی بکشاند.
به‌راستی محتوای برنامه‌های تنظیم و تدوین‌شده در این دو سال چیست؟ آیا سرمایه‌های ارزشمند انسانی ما در پایان دوره خدمت سربازی به فن و حرفه‌ای سودمند برای پشتیبانی از زندگی خود و تبحر و تخصص لازم در زمینه‌های دفاعی و جنگی مجهز می‌شوند و یا با بی‌برنامگی، وقت‌کشی، تحقیرشدگی، زدگی و .... از پادگان‌ها و مراکز و محل‌های خدمت خارج می‌شوند؟
آیا از جوانان پرشور و نشاطی که خانواده‌ها برای آنان از همه‌چیز خود گذشته‌اند و به آینده عزیزان دلبند خود چشم امید دوخته‌اند، موجودی ناامید، ناراضی، سرخورده، افسرده و .... ساخته می‌شود و یا به افراد توانمند، باورمند، پرشور و نشاط، خلّاق و سازنده، مستحکم و استوار مبدل می‌شوند؟
این‌ها همه پرسش‌هایی است که تک‌تک ما باید به‌دنبال پاسخ‌های حیاتی و اساسی آن‌ها باشیم و اجازه ندهیم فرصت‌های طلایی به تهدیدهای ویرانگر و تباهی‌ساز مبدل شوند.