رئیس اداره مشاوره و سلامت روان دانشجویان وزارت بهداشت، «خودجرحی» یا «آسیب عمدی به خود» را یکی از رفتارهای شایع دانشجویان اعلام کرد و گفت: متأسفانه این معضل در مواردی توسط خانواده یا دوستان بی‌اهمیت تلقی می‌شود. در حالی که همین رفتار، مقدمه‌ای برای حرکت جوانان به سمت خودکشی است.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، فرهاد طارمیان گفت: خودجرحی، یعنی آسیب رساندن تعمدی به قسمتی از بدن که یکی از متداول‌ترین آنها ایجاد برش و جراحت‌های سطحی یا عمیق بر روی بدن با استفاده از ابزاری تیز و برنده است که بیشتر این جراحت بر روی مچ دست‌ها، روی ساعد و پاها است. یکی دیگر از رفتارهای خودجرحی متداول ایجاد سوختگی با وسایل داغ از جمله سیگار است.
طارمیان به اهمیت روز جهانی «پیشگیری از خودکشی» اشاره کرد و گفت: از سال ۲۰۰۳ به پیشنهاد انجمن بین‌المللی پیشگیری از خودکشی و با همکاری رسمی سازمان جهانی بهداشت، دهم سپتامبر هر سال به عنوان روز پیشگیری از خودکشی انتخاب شده و چند سالی است که در ایران نیز شاهد برگزاری جلسات و نشست‌های تخصصی در خصوص پیشگیری از خودکشی هستیم. اما ابتدا باید پی برد ماهیت پدیده خودکشی چیست و معلول چه عواملی است. خودکشی به منزله یک آسیب روانی- اجتماعی، کتب و منابع علمی بسیاری را به خود اختصاص داده است.
رئیس اداره مشاوره و سلامت روان دانشجویان وزارت بهداشت ادامه داد: بر اساس گزارشی که سازمان جهانی بهداشت سالانه ارائه می‌دهد، در جهان ۸۰۰ هزار نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند.
تحلیل خبر
رواج خودکشی در نخستین نگاه، نشانگر از دست دادن کامل باور به قدرت بی‌انتهای خدای منان و احساس رسیدن به بن‌بست از سوی مرتکبان به این فعل حرام است.
هنگامی که باور و اعتقاد در فردی از بین برود، امید به آینده را از دست می‌دهد و دیگر برای کار، تلاش و آموختن و.... انگیزه‌ای نخواهد داشت.
البته چگونگی تربیت خانوادگی و نبود آموزش‌های لازم برای بالا بردن سطح تحمل سختی‌ها و ناملایمات نیز شدت‌دهنده این احساس تلخ در فرد است.
جوانی که هنوز پختگی لازم برای اداره زندگی خود را ندارد، به محض مواجه شدن با مشکلات و سختی‌ها، عنان اختیار را از دست می‌دهد و تصمیم‌های غیرمعقولانه و احساسی می‌گیرد و تمایل به خودزنی، خودآزاری و خودکشی در او تقویت می‌شود.
البته در این میان مقصرانی نیز وجود دارند که در پیدایش این‌گونه احساساتِ به‌دور از عقل و منطق، سهم دارند، ازجمله دستگاه‌های مسئول و موظفی که وظیفه فراهم کردن اشتغال، ازدواج و ... جوانان را بر عهده دارند و آن‌گونه که باید به وظایف خود عمل نکرده‌اند و مسبب ایجاد چنین احساساتی در شماری از جوانان شده‌اند.
همچنین خانواده‌هایی که اجازه نداده‌اند، کودک، نوجوان و جوان آنان به قدرت تاب‌آوری در زمینه‌های مختلف زندگی مجهز شود و قادر باشد که در برابر طوفان‌ها، ایستادگی و مقاومت کند، مقصرند و از همه گناهکارتر و مقصرتر نیز افرادی هستند که بنابر موقعیت و مسئولیت خود، موجب سستی و یا از بین رفتن باورها و اعتقادها در جامعه شده‌اند و درواقع علت‌العلل پیدایش آسیب‌های اجتماعی هستند.