وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: بزرگترین خطر، عادی شدن آسیب‌های اجتماعی و موضوع اعتیاد در سطح مردم و آحاد جامعه است و اگر این موضوع در سطح جامعه به یک موضوع عادی تبدیل شود، طبیعتاً با مشکلات و دشواری‌های بیشتری مواجه می‌شویم.
به گزارش ایسنا، محمد شریعتمداری در مراسم افتتاح سراسری مراکز جامع درمان و بازتوانی اعتیاد برای اولین بار در کشور در ۲۳ استان کشور بیان کرد: بزرگترین خطر، عادی شدن آسیب‌های اجتماعی و موضوع اعتیاد در سطح مردم و آحاد جامعه است و اگر این موضوع در سطح جامعه به یک موضوع عادی تبدیل شود، طبیعتاً با مشکلات و دشواری‌های بیشتری مواجه می‌شویم.
شریعتمداری یادآور شد: لایحه مرکز ملی اورژانس اجتماعی توسط سازمان بهزیستی کشور تهیه شده است که به زودی تقدیم دولت می‌شود و پس از تصویب مراکز اورژانس اجتماعی در سراسر کشور یک سامان ملی پیدا می‌کند و همچون آتش‌نشانی با تماس فرد بر سر واقعه همسرآزاری، کودک‌آزاری و ... حضور پیدا کنند و یکی دیگر از اقدامات شایسته افتتاح مراکز + زندگی است که در ۲ هزار و ۴۰۰ نقطه کشور با بکارگیری ۱۱ هزار مددکار اجتماعی به زودی به صورت رسمی توسط رئیس‌جمهوری افتتاح خواهد شد.
تحلیل خبر
در کشور ما، نگاه متولیانِ امرِ اعتیاد، در دوره‌های مختلف مدیریتی، متفاوت و گاهی نیز متضاد بوده است و در این زمینه شاهد چرخش 180 درجه‌ای مسئولان ذی‌ربط بوده‌ایم، چراکه برخوردهای جدی، انتظامی و ... کم‌کم روبه ملایمت گذاشت و از دیدگاه آنان، مجرم مستحق مجازات مبدل به بیمار قابل ترحم شد، به‌گونه‌ای که حتی گاهی برای اشخاص معتاد حق و حقوقی نیز قائل شده‌اند و هزینه‌های سنگینی نیز در این رابطه صورت گرفته و می‌گیرد.
در دوره‌ای از مدیریت، بحث سهمیه‌بندی و کوپنی شدن مواد مخدر مطرح اما در زمانی دیگر این نظر با مخالفت‌های شدیدی مواجه شد.
مدیریت‌ها در رابطه با معتاد و اعتیاد، دچار فرازونشیب‌های بسیاری شده است. در این زمینه هم شاهد دور کردن معتادان از سایر اقشار مردم و نگهداری آنان در اردوگاه‌های خارج شهر و هم آوردن این دسته از جامعه به قلب شهرها و ارائه خدمت به آنان در مکان‌های عمومی و حتی در مجاورت محل‌های سکونت بوده و هستیم.
این موضوع نیز مانند بسیاری از موضوع‌های دیگر، دستخوش آزمون و خطا و صرف هزینه‌های هنگفتی شده که اگر تنها در بخش پیشگیری و زدودن زمینه‌های روی‌آوری افراد به این مهلکه می‌شد، به‌یقین امروز شاهد این‌همه صحنه غیرقابل‌تحمل و رنج‌آور نبودیم و سرمایه‌های به هرز و هدررفته اجتماعی به داشته‌های ارزشمند و امیدآفرین جامعه مبدل می‌شدند.
چنانچه دیدگاهها با منطق، استدلال و دلسوزی همراه بود، برای مبارزه با اعتیاد، زمینه‌های اشتغال، شکوفایی استعدادها و بهبود اقتصادی فراهم می‌شد تا هم این بلای خانمان‌سوز و دودمان برانداز، گریبان کشورمان را نمی‌گرفت و هم در سطح جامعه شاهد آسایش، آرامش، نشاط، تندرستی و ... مطلوب
بودیم.