وزیر آموزش‌وپرورش گفت: جامعه‌ای که با داشته‌ها و دانش‌های خودش تعامل بهتر، سنجیده‌تر و اثربخش‌تر داشته باشد، جامعه‌ای پیشرفته‌تر است.
به گزارش ایسنا، محسن حاجی میرزایی در آئین تجلیل از نیم‌قرن معلمی و مدیریت فرهنگی علی‌اصغر فانی وزیر اسبق آموزش‌وپرورش که در مجتمع مصلی نژاد و به همت آموزش‌وپرورش منطقه شش تهران برگزار شد، تصریح کرد: اینکه یک جامعه ارتباطش با سرمایه‌های معنویش چگونه است موضوعی مهم و ملاک سنجش جامعه است. خداوند نیز در قرآن بر تعامل خوب و منطقی انسان با نعمت‌هایی که در اختیار او قرار داده است، تأکید می‌کند.
وزیر آموزش‌وپرورش خاطرنشان کرد: از میان انواع دانش‌هایی که ما داریم یکی از آن‌ها دانش نهفته در اذهان افراد است هرچند این موضوع کمتر موردتوجه قرار می‌گیرد البته نحوه استخراج این دانش بسیار حائز اهمیت است.
وی ادامه داد: جامعه‌ای که با داشته‌ها و دانش‌های خودش تعامل بهتری داشته باشد جامعه‌ای پیشرفته‌تر و بادوام‌تر است.
عضو کابینه دولت اظهار کرد: جامعه‌ای که به ما فرصت و اجازه تصمیم‌گیری در برهه‌ای از زمان داده است حق دارد درخصوص نحوه عملکردمان از ما پرسش کند و در دانش و تجربه با ما سهیم شود.
تحلیل خبر
وزیر آموزش و پرورش به اصلی‌ترین عامل پیشرفت و تعالی جامعه و پاسداشت سرمایه‌های معنوی اشاره کرده، اما پرسشی که متوجه ایشان و وزرای پیشین این وزارتخانه همواره مطرح بوده و هست، چگونگی وضعیت کنونی جامعه به‌ویژه دانش‌آموزان در این زمینه و نحوه برگزیدن الگوهای زندگی آنان است.
آیا سرمایه‌های معنوی، دانشمندان، اندیشمندان، هنرمندان واقعی و .... امروز الگوی این قشر از جامعه بزرگ ایرانی هستند و یا چهره‌هایی که جایگاه‌های کلیدی و اصلی را متصرف شده و در زمینه‌های مختلفی مرجعیت یافته و مردم را به بیراهه‌ها و کژراهه‌ها می‌کشانند؟!
از شما باید پرسید که آیا امروز دانش و دانستن منزلت یافته و یا تکه کاغذها و مقواهایی که «مدرک» نامیده می‌شود، جامعه را دچار عطش کاذب کرده است؟
جناب آقای وزیر، چه بر سر جامعه ما آمده که رفتارها، گفتارها، عملکردها و... نمایشگر دوری جستن از فرهنگ ناب و اصیل ایرانی اسلامی است؟!
چه شده که نوع‌دوستی، مهر و دستگیری، جای خود را به خودخواهی، خودمحوری، خودکامگی و ... داده و اخلاق رخت بربسته است؟!
جناب وزیر به ما پاسخ دهید که چه عواملی موجب سرخوردگی، خودباختگی، خودزنی، خودکم‌پنداری و ... در اقشاری از جامعه شده و ترک دیار به آرزو و رؤیای شیرین آنان مبدل شده است؟!
شما که متولی بخش عمده‌ای از فرهنگ جامعه هستید، پاسخ دهید که چرا به‌تدریج شخصیت‌هایی مانند حافظ، سعدی، فردوسی، ملاصدرا و .... به فراموشی سپرده شده و درعوض اشخاص میان‌تهی، هنرمندنما، ورزشکارنما و .... به اسطوره مبدل شده و می‌شوند؟!
و یک پرسش کلیدی دیگر و اینکه آیا به نظر شما دانش‌آموزان ما در پایان دوره ابتدایی، چه بار علمی، فرهنگی، هنری، حرفه‌ای و ... را با خود از مدرسه بیرون می‌برند؟!