رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با بیان اینکه سال ۱۴۰۰ باید سالی باشد که آموزش‌های مجازی در سازمان را تقویت کنیم، گفت: مهارت آموزی و طرح هر دانش‌آموز یک مهارت اقدام بسیار خوبی است و همه باید کمک کنیم این طرح به سامان برسد چراکه در بین دانش‌آموزان و دانشجویان فقر مهارتی می‌بینیم.
به گزارش ایسنا، نشست شورای سیاست‌گذاری فضای مجازی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی به‌منظور بررسی راهکارهای نوین آموزشی، روزآمدسازی و بررسی شیوه‌های مختلف برگزار شد.
در این جلسه، افشار بهمنی - مدیرکل دفتر تألیف کتاب‌های فنی و حرفه‌ای و کاردانش - طرح پیشنهادی «پلتفرم آموزش مجازی مهارت» را تشریح کرد.
ملکی در جمع‌بندی دستور جلسه نخست اظهار کرد: مهارت آموزی و طرح هر دانش‌آموز یک مهارت اقدام بسیار خوبی است و همه باید کمک کنیم این طرح به سامان برسد چراکه در بین دانش‌آموزان و دانشجویان فقر مهارتی می‌بینیم.
وی با اشاره به اینکه در این پلتفرم چند نکته نیاز به شفاف‌سازی دارد، گفت: در وهله اول از جهت اجرا ابهاماتی وجود دارد که ممکن است این ابهام باعث شود در طول سال دچار مشکلاتی شود و هم مزاحمتی برای برنامه درسی قصد شده ایجاد شود. نکته دوم اینکه این کار نیازمند یک مدل، الگو یا توافق‌نامه مشخص دارد که نقشه‌ها در آن تعریف شده باشد.
تحلیل خبر
همان‌گونه که در تحلیل چند خبر پیشین بر لزوم مهارت‌آموزی دانش‌آموزان تأکید داشتیم، با توجه به اینکه بدون تردید داشتن مهارت‌های اصلی زندگی بر تمام مهارت‌های دیگر مقدم است و ارجحیت دارد، ازاین‌رو باید در برنامه‌های آموزشی ویژه این آینده‌سازان کشور، هم مهارت‌های زندگی و هم مهارت‌های فنی و حرفه‌ایِ لازم گنجانده شود.
به‌راستی برای این پرسش که دانش‌آموزان با صرف سال‌ها وقت، هزینه، تلاش و .... و داشتنِ زیستنی مناسب و مطلوب، چه آموخته‌اند، چه پاسخی وجود دارد؟ آیا با گذران چند سال عمر ارزشمند، توانسته‌اند آنچه را در زندگی معمولی و عادی به آن نیاز دارند، از درس و مدرسه بیاموزند و یا فقط هزینه کرد سال‌های طلایی زندگی و تحمیل مخارج مربوطه به خانواده و جامعه را حاصل داشته‌اند؟
امروزه مشاهده می‌کنیم که شمار بالایی از دانش‌آموزان ما حتی قادر به انجام ساده‌ترین و عادی‌ترین کارهای مربوط به خانه نیستند و برای حل‌وفصل مشکلات روبه‌روی خود در این رابطه به‌شدت نیازمند دیگران هستند!
می‌بینیم که برای رفع مشکل لوازم و دستگاه‌های ساده و عادی در منزل، هیچ‌گونه مهارتی ندارند و مجبورند که دست به دامان تعمیرکاران مختلف شوند و در این رابطه هزینه‌هایی را به خانواده تحمیل کنند.
امروز بسیاری از دانش‌آموزان ما صلاحیت‌های ورود به جوامع کوچک و بزرگ را به دست نیاورده‌اند و در این زمینه به‌شدت به خانواده وابسته‌اند، ازاین‌رو با خطرها و تهدیدهای جدی و آسیب‌های سخت و یا غیرقابل‌جبران مواجه هستند. بنابراین کسب مهارت‌های زندگی و همچنین مهارت‌های فنی و حرفه‌ای برای آنان به‌مراتب لازم‌تر از دیگر آموزش‌هاست.