یک مقام ارشد وزارت کار افغانستان اعلام کرد که یک میلیون کودک در این کشور معتاد هستند.
به گزارش ایسنا، به گفته غلام حیدر جیلانی، معاون وزارت کار افغانستان بیش از شش میلیون کودک در ۲۳ حوزه و چالش مختلف در معرض خطر قرار دارند که از این میان یک میلیون نفر از اعتیاد به مواد مخدر رنج می‌برند.
وی افزود که آمار شش میلیون کودک شامل کودکان معتاد به مواد مخدر، معلول، بی‌سرپرست، کودکان کار و کودکان بازگشته از کشورهای دیگر می‌شود.
به گزارش رسانه‌های افغانستان، غلام حیدر جیلانی افزود که بنا به آمارها از هر ۱۰ کودک در افغانستان هفت کودک با خشونت مواجه هستند. معاون وزارت کار افغانستان همچنین اظهار داشت که ۴۸ درصد کودکان کم سن، وادار به ازدواج اجباری شده‌اند و همین طور ۷۷ درصد دیگر مورد ضرب و جرح قرار گرفته‌اند.
این مقام ارشد وزارت کار افغانستان همچنین با استناد به آمار کمیسیون حقوق بشر گفت که ۸۰ درصد کودکان در افغانستان مجبور به ازدواج اجباری می‌شوند.
به گزارش یورونیوز، به گفته غلام حیدر جیلانی ۶۶ درصد کودکان در افغانستان رشد فیزیکی نکرده‌اند و ۳۶ درصد نیز با سوءتغذیه روبرو هستند.
بنابر این گزارش تنها در سال گذشته بیش از ۲۰۰۰ کودک در این کشور کشته و زخمی شدند.
تحلیل خبر
مردم افغانستان از جمله آن تعدادی که جهت کار به ایران مهاجرت می‌کردند و افرادی که مقیم رسمی کشور ما شده بودند تا یکی دو دهه گذشته، به ندرت در بین آنان معتاد مشاهده می‌شد. با اینکه سرزمین اصلی آنها پرورشگاه انواع موادمخدر دنیاست و اکثر معتادان جهان از آنجا تغذیه می‌شوند ولی آن موقع، اینقدر خودشان عاقل بودند که گرفتار این مواد خانماسوز نشوند ولی متأسفانه در چند سال گذشته تاکنون، تعداد زیادی از آنها در دام این مواد افتاده‌اند و روز به روز بر تعداد معتادین افزوده می‌شود. از همه رقت‌بارتر اینکه تعداد یک میلیون کودک افغانی با این بلای دائمی دست و پنجه نرم می‌کنند. کودکانی که نه عقلشان می‌رسد که بدانند چگونه و چرا در دام اعتیاد گرفتار شده‌اند و نه اراده بچگانه آنها راهی را برای رهایی از چنگال این غول باقی گذاشته است. چقدر انسان به خاطر معصومیت و بی‌گناهی این کودکان آلوده به مرگبارترین مواد، تأسف می‌خورد و دل می‌سوزاند و کاری هم از دستش برنمی‌آید. البته این احتمال از سال‌ها قبل داده می‌شد که دیر یا زود، انسان‌هایی که خود پرورش‌دهنده و تولیدکننده این مواد شوم و مرگبار هستند، خودشان نیز قربانی شیوع آن شوند. طبیعی است که زندگی در کنار مزارع مرگ و اژدهای گرسنه، دامن صاحبانش را نیز خواهد گرفت و امواج منفی که از آن تشعشع می‌شود اطرافیان آن هم بی‌نصیب نخواهد
گذاشت.
افغان‌ها اگر می‌خواهند هم خودشان و هم فرزندانشان را از این جوخه مرگ نجات دهند باید همه مزارع موادمخدر را نابود کنند. بدین گونه هم مردم جهان نجات می‌یابند و هم خودشان. هیچگاه پول‌های بدست آمده از فروش و ترانزیت موادمخدر باعث توسعه و پیشرفت هیچ کشوری نمی‌شود بلکه سبب نابودی منابع انسانی و خمار شدن اقتصاد آن کشور و رخوت و سستی و مرگ تدریجی آن می‌گردد.