پدر مرحوم مریم میرزاخانی بی‌دانشی را درد امروز کشور دانست و گفت: علم سرمایه اصلی است نه گنجینه و مال و روح باید از این راه توانگر شود و امیدوارم جامعه علمی و فرهنگی میهن عزیزمان ایران به ویژه بانوان در جهت گسترش مرزهای علم و دانش هر روز کوشاتر و فعال‌تر باشد.
به گزارش ایسنا، احمد میرزاخانی در مراسم اختتامیه چهارمین جشنواره ملی زن و علم جایزه مریم میرزاخانی، طی ارسال پیامی با بیان اینکه درد کشور من بی‌دانشی است، گفت: اگر علم و دانش در کشور فعال شود، به آنچه در آسمان‌هاست دست خواهیم یافت.
وی ادامه داد: علم سرمایه اصلی است نه گنجینه و مال و روح باید از این راه توانگر شود و امیدوارم جامعه علمی و فرهنگی میهن عزیزمان ایران به ویژه بانوان در جهت گسترش مرزهای علم و دانش هر روز کوشاتر و فعال‌تر باشد.
میرزاخانی خاطرنشان کرد: نقش زنان در کنار نقش مادر و همسر بودن در رشد و اعتلای این مهم قابل ستایش و بی‌بدیل است و با کمال خوشحالی و مسرت می‌توان گفت که آنها به مدارج علمی و فرهنگی نیز دست یافته‌اند.
پدر مرحوم مریم میرزاخانی یادآور شد: نظریات و پیشنهادات علما و حکمای جامعه‌شناسی این است که برای رشد و تعالی جامعه می‌توان برنامه‌های کوتاه مدت داشته باشید مثلاً گندم بکارید و سال بعد برداشت کنید. برای برنامه‌های میان مدت درخت بکارید مثلاً صنعت و کشاورزی و کارخانه ولی برای برنامه‌های بلند مدت باید آموزش را در سطح کارها آورد و امیدوارم همه ماها در این راستا کوشش لازم را به کار بریم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: صمیمانه و با آرزوی قلبی سلامت و تندرستی همگان به ویژه در مواجهه با ویروس کرونا را از خداوند منان مسألت دارم.
تحلیل خبر
اگر مردم جهان و از جمله مردم ایران، بخواهند یک زندگیِ معتدل و حساب شده و هماهنگ داشته باشند باید به سمت «سبک زندگی علمی» سوق پیدا کنند. همه می‌دانیم که مردم جهان دارای اختلافات و تفاوت‌های فرهنگی، اعتقادی، آئینی، دینی و مذهبی گسترده‌ای هستند و نمی‌توانند زیر چتر یک فرهنگ واحد یا دین و آئین و مذهب واحد درآیند اما همه این‌ها می‌توانند با حفظ تفاوت‌های فرهنگی و اعتقادی‌شان، سبک زندگی خود را از علم بگیرند. حتی با پذیرش سبک زندگی علمی، بسیاری از خرافات و اباطیل و تعصبات بی‌جا و عوام‌فریبی‌ها، در پرتو رشد عقلانیت و علم محوری، به‌تدریج از بین می‌رود و مردم جهان به پالایش افکار و اندیشه‌های خود می‌پردازند. مثلاً اگر همه مردم با آموزش‌های عمومی و همگانی روانشناسی، جامعه‌شناسی، اقتصاد، سیاست، بهداشت و درمان، مدیریت و ... آشنا شوند و زندگی و رفتارهای فردی و اجتماعی خود را با آنها تطبیق دهند، زندگی‌شان دگرگون خواهد شد و روش بهتر زیستن را خواهند آموخت.
برای رسیدن مردم (حتی افراد کم‌سواد و بی‌سواد در دورترین نقاط) به سبک زندگی علمی باید دو نکته مهم که ضامن تحقق این دیدگاه است را با جدیت به اجرا گذاشت.
یکی اینکه همانطور که روحانیون برای تبلیغ دین، تا دورترین روستاها را سفر کرده و زحمت تقویت و آموزش دینداری مردم را به عهده دارند، نخبگان و افراد روشنفکر جامعه نیز همانطور که سازمان‌های مردم نهاد مدافع محیط زیست و میراث فرهنگی و ... را تشکیل داده‌اند و با عشق و علاقه، زحماتی را متقبل می‌شوند جهت آشنا کردن مردم با «سبک زندگی علمی» هم پای کار بیایند و یک جنبش روشنگری اجتماعی را هدایت کنند. دوم اینکه این آموزش‌های بهداشتی، روانشناختی، جامعه‌شناسی، اقتصادی و ... نباید با تئوری‌های نامأنوس عرضه گردد بلکه در قالب‌های همه فهم، آموزش داده شود و در این مسیر از طریق فضای مجازی می‌توان فیلم‌های کوتاه، داستان‌های کوتاه، ضرب‌المثل‌ها و ... را به استخدام گرفت تا بر همگان تأثیرگذار باشد. متأسفانه در چند دهه اخیر مردم ما نه یک زندگی دینی قابل قبول داشته‌اند و نه سبک زندگی علمی در روابط و مناسبات اجتماعی آنها جریان داشته است. بنا به نظر بزرگان، علم و دین دو بال هستند که می‌توانند انسان‌ها را پرواز دهند به شرط اینکه هم دینِ حقیقی و راستین و هم علمِ به روز و قابل فهم، بر مردم عرضه شود.