رئیس اتاق بازرگانی ایران می‌گوید که با وجود پیشرفت کشورهای هم‌سطح، صادرات ایران در ۳۰ سال گذشته افزایش نیافته است.
به گزارش ایسنا، غلامحسین شافعی در مراسم روز ملی صادرات، اظهار کرد: ما ۳۰ سال است که از مشکلات صادرات حرف می‌زنیم و هیچ تغییری در بسیاری از این مشکلات ایجاد نمی‌شود، امیدواریم که با حضور دولت جدید، سال آینده دیگر نیازی به تکرار مشکلات امروز نباشد.
وی با بیان اینکه صادرات ایران برای سال‌های طولانی در جا زده است، بیان کرد: وقتی به آمارهای ۳۰ سال گذشته نگاه می‌کنیم می‌بینیم که در این مدت صادرات ترکیه هفت برابر، مالزی پنج برابر و نیجریه دو برابر شده است، ولی ایران در طول این سال‌ها افزایش صادراتی را تجربه نکرده است.
رئیس اتاق بازرگانی ایران از بستن غل و زنجیر به پای صادرکنندگان ایرانی گفت و تشریح کرد: متأسفانه در سال‌های گذشته برخی سیاست‌های اشتباه و محدودکننده دولتی مانند عدم هماهنگی میان دستگاه‌های مختلف در امر صادرات، باعث شده که ما نتوانیم به درستی در این حوزه پیشرفت کنیم.شافعی ادامه داد: از سوی دیگر نزدیک به ۵۰ درصد از کل آمار صادراتی ایران به کالاهای مربوط به نفت محدود است و بخش دیگری نیز صرفاً صادرات مواد اولیه و کالاهای خام است. ما باید در زمینه صادرات کالاهای صنعتی و با ارزش افزوده بالا پیشرفت‌های جدی را برنامه‌ریزی کنیم.وی با بیان اینکه سهم صادرکنندگان از تسهیلات صندوق توسعه ملی بسیار محدود بوده است، تصریح کرد: بر اساس آمارهای رسمی، از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹، حدود ۲۲ میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی استفاده شده که تنها ۱۰ میلیارد دلار آن سهم بخش خصوصی بوده است. در سال‌های گذشته حتی تقاضا برای این تسهیلات کاهش پیدا کرده زیرا میزان پذیرش ریسک آن از سوی صندوق اتفاق نمی‌افتد. اگر بنا بر افزایش صادرات و حضور قدرتمند در بازارهای جهانی داریم، باید بسیاری از این مشکلات که مربوط به سیاست‌گذاری‌های داخلی می‌شود، کنار بروند.
تحلیل خبر
وقتی چند سال در بخشی در جا می‌زنیم، یعنی یک مشکل جدی در کار وجود دارد؛ حتی فراتر از آن وقتی آهنگ حرکت رو به جلوی‌مان هم کُند است، باز هم یعنی ایرادی در کار وجود دارد. متأسفانه این سکون و در جا زدن منحصر به حوزه صادرات نبوده و طی دهه‌های اخیر در بخش‌های مختلفی شاهد این مشکل بوده‌ایم. سیستم آموزشی تحصیلی، صنایع از جمله صنعت خودروسازی، زیرساخت‌های گردشگری، راهسازی و شهرسازی و... تنها چند مثال کوچک از ده‌ها و شاید صدها بخشی است که به همین معضل گرفتار شده‌اند.
سکون و در جا زدن یک بیماری مزمن است و آثاری شوم برای کشور در پی دارد؛ دچار شدن به روزمرگی، عدم توسعه‌یافتگی، هدر رفتن پتانسیل‌ها و منابع و عقب‌ماندگی از جمله آثار شومی است که در نتیجه سکون و رخوت گریبانگیر کشور
می‌شود. مع الاسف در بعضی حوزه‌ها وضع حتی بدتر است و نه تنها پیشرفتی نکرده‌ایم بلکه پسرفت هم داشته‌ایم. حوزه‌های محیط زیستی و آسیب‌های اجتماعی هم نمونه‌هایی از بخش‌هایی هستند که در آنها رو به عقب حرکت کرده‌ایم!
شکی نیست که حوزه اقتصاد به عنوان یکی از حیاتی‌ترین ارکان کشور، باید پویایی فوق‌العاده‌ای داشته باشد چرا که پویایی و حرکت رو به رشد در این حوزه، موتور محرکه سایر ارکان کشور است. اینکه در جهان امروز رقابت اقتصادی کشورها بسیار تنگاتنگ‌تر از قبل شده، امری است واضح؛ اما متأسفانه می‌بینیم که در این بخش حیاتی به گواه گفته‌های کارشناسان و دست‌اندرکاران وضع خوبی نداریم. بعضی از بازارهای جهانی و منطقه‌ای را از دست داده‌ایم، سهممان در بعضی بازارها کاهش یافته، رقبا در بعضی بازارها دارند گوی سبقت را از ما می‌ربایند و به قول رئیس اتاق بازرگانی کشور، 30 سال است در صادرات در جا می‌زنیم! هیچ کدام از این‌ها نشانه‌های خوبی نیست.
وقتی سیستمی دچار سکون می‌شود، مرحله اول تشخیص این در جا زدن و سکون است که باید در سریعترین زمان تشخیص داده شود؛ مرحله دوم تشخیص محل اشکال است که آن هم باید به دقت و سرعت تشخیص داده شود و مرحله بعد برنامه‌ریزی و اقدام علمی و عملی برای رفع مشکلات و موانعی است که در مرحله قبل شناسایی شده‌اند. وقتی مردم می‌بینند که نه چند روز و چند سال، بلکه 30 سال است سیستم صادراتمان در جا می‌زند، علامت‌های سؤال متعددی در ذهنشان شکل می‌گیرد و احتمالاً پاسخی برایش نمی‌گیرند!
بی‌تردید مهم آن است که حتی در جهان امروز که شتاب پیشرفت در همه عرصه‌ها چندین برابر افزایش یافته، نباید حتی یک روز و بلکه حتی یک لحظه را هم از دست بدهیم چرا که آثار این فرصت سوزی‌ها بیش از هر کسی گریبانگیر خودمان خواهد شد.