عضو کمیسیون صنایع و معادن گفت: «نکته قابل توجه هم این است که می‌آیند و مشکلات را به گردن مجلس می‌اندازند. در مشکل عدم استخدام‌ها، مجلس را مقصر می‌دانند، فردا روز هم با وجود اینکه دولت در بودجه سال آینده، ارز ۴۲۰۰ تومانی را حذف کرده، ولی آن را هم به گردن مجلس خواهد انداخت.»
به گزارش رویداد۲۴ ، یک عضو کمیسیون صنایع و معادن در مورد نقش مجلس در وضعیت اقتصادی، بیان کرد: «تذکرات داده می‌شود، اما متأسفانه طرح سؤالات در نیمه راه خنثی می‌شود و ناکام می‌ماند، در مورد استیضاح هم که اصلاً اجازه انجامش را نمی‌دهند و به اشکال گوناگون ما را تحت فشار و لابی‌های مختلف قرار می‌دهند که نه بتوانیم استیضاحی را به نتیجه برسانیم و نه کاری را در جهت دفاع از حق و حقوق مردم انجام دهیم.»
رضا حسینی قطب‌آبادی در پاسخ به این پرسش که چرا علیرغم روند نزولی بازار سهام و ضرر هر روزه سهامداران، مجلس اندک واکنشی نشان نمی‌دهد، گفت: «اعتقادم بر این است که نبود برنامه در یک کشور توسط دولت‌ها، باعث می‌شود مافیاهایی که در جاهای خوب اقتصادی کشور چنبره زده‌اند، بیشترین نفع و سود را ببرند. در بحث بورس هم دولت قبلی یک سری اقداماتی انجام داد که باعث ضرر و زیان به مردم شد و این دولت هم برنامه‌ای برای بورس ندارد.»
این نماینده مجلس افزود: «بورس اصلاً برای خود دولت هم تعریف نشده است و نمی‌داند بورس چیست و می‌خواهد چه بکند. همه دنیا می‌آیند از محل تجمیع سرمایه‌های مردمی و سرمایه‌گذاران برای پیشبرد امور زیربنایی کشورشان استفاده می‌کنند که هم به سهام‌دار عایدی می‌رسد و هم برای کشور خوب است. اما ما اینجا می‌بینیم که مردم با هر دلیل و انگیزه‌ای زندگی خود را فروخته‌اند و در بورس سرمایه‌گذاری کردند، اما نه خود دولت عُرضه استفاده کردن داشت و نه مردم توانستند سود ببرند و دولت سرمایه‌های آنان را هم به باد داد و موجب نارضایتی، ورشکستگی، اختلافات اجتماعی و خانوادگی آنان شد.»
حسینی در مورد برنامه‌های اقتصادی دولت، اظهار کرد: «در حال حاضر من برنامه‌ای برای بورس نمی‌بینم که دولت بخواهد نه تنها از ظرفیت بورس بلکه از سایر ظرفیت‌های اقتصادی کشور استفاده کند. همچنین بودجه تنظیم شده برای سال ۱۴۰۱ هم نشان می‌دهد که در سال آینده مردم باید شاهد تورم و افزایش قیمت‌ها باشند و من فکر می‌کنم آنقدر فشارها بر مردم زیاد شود که بحث بورس یادشان برود.»
وی در پاسخ به این پرسش که نقش مجلس در این وضعیت چیست، مطرح کرد: «مجلس نقش نظارتی و قانونگذاری دارد و باید از ابزار خود، از تذکر و طرح سؤال گرفته تا استیضاح، در این راستا استفاده کند. تذکرات داده می‌شود، اما متأسفانه طرح سؤالات در نیمه راه خنثی می‌شود و ناکام می‌ماند، در مورد استیضاح هم که اصلاً اجازه انجامش را نمی‌دهند و به اشکال گوناگون ما را تحت فشار و لابی‌های مختلف قرار می‌دهند که نه بتوانیم استیضاحی را به نتیجه برسانیم و نه کاری را در جهت دفاع از حق و حقوق مردم انجام دهیم. از آن طرف دولت اعلام می‌کند که ما با مجلس هماهنگ و همراه هستیم، اما من کاملاً آن را کذب می‌دانم. اصلاً چنین نیست و دولت تاکنون هیچ هماهنگی با مجلس، در هیچ زمینه‌ای نداشته است.»
حسینی در پاسخ به این پرسش که دولت در چه زمینه‌هایی با نمایندگان همکاری نکرده است، گفت: «در انتخاب وزرا، دولت اصلاً توجهی به نظر نمایندگان نداشت؛ تحت شرایط حاکم سیاسی و جوسازی‌ها برای کابینه خودرأی گرفتند همچنین در انتخاب مدیران و استانداران هم هیچ هماهنگی با مجلس و نمایندگان نداشتند. نکته قابل توجه هم این است که می‌آیند و مشکلات را به گردن مجلس می‌اندازند. در مشکل عدم استخدام‌ها، مجلس را مقصر می‌دانند، فردا روز هم با وجود اینکه دولت در بودجه سال آینده، ارز ۴۲۰۰ تومانی را حذف کرده، ولی آن را هم به گردن مجلس خواهد انداخت.»
این نماینده مجلس ادامه داد: «از سوی دیگر هم رئیس مجلس به دلیل رعایت برخی، سکوت اختیار می‌کند یا در این موضوع که مجلس و دولت هماهنگ هستند، تنها شعارش را می‌دهد؛ بنابراین این مجلس است که سنگ زیرین آسیاب شده است. همه فشارها روی مجلس است و مردم و اصناف مختلف همه خواسته‌هایشان را به ما نمایندگان میگویند و ما دائم باید صدای مردم و اهانت‌های برخی افراد را بشنویم به دلیل اینکه دولت کارش را بلد نیست و برنامه‌ای ندارد.»
نماینده مردم شهر بابک در مورد وزرای دولت، اظهار کرد: «برخی از وزرا خبره هستند و روش کار خودشان را دارند، اما بعضی تازه کار هستند. عمده عزل و نصب‌ها در دولت اگرچه تحت عنوان جوانگرایی، اصلاح و... عنوان شده، اما به دلیل آشنایی، رفاقت و منتسب به طیف خاص آقای رئیس‌جمهور، انتخاب شدند. طبیعی است که ما هم به عنوان نمایندگان مجلس باید شاهد این باشیم که چهار سال دیگر برای مردم و برای این کشور بگذرد چرا که دست ما هم بسته است.»
وی در ادامه، تاکید کرد: «ما هم از مردم و در کنار مردم هستیم، ولی اگر بخواهیم بر حقوق آن‌ها پافشاری کنیم، ما را متهم به غیرانقلابی بودن، می‌کنند. مردمی که از مجلس توقع دارند، بدانند که دست مجلس بسته و همه‌چیز در اختیار دولت است.»
حسینی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چرا مجلس یازدهم که در اواخر دولت روحانی بر سرکار آمد به دنبال استیضاح وزرای دولت پیشین و حتی خود روحانی بود، اما در این دولت مانع استیضاح وزرا می‌شوند، گفت: «در دولت آقای روحانی کسانی که به دنبال استیضاح ایشان بودند و این بحث را مطرح می‌کردند، نگاه سیاسی داشتند چراکه می‌خواستند زمین را آماده تا رقیب را از میدان به در کنند تا طیف آقای رئیسی و جریان اصولگرایی بر مسند حاکم شود. اما طرف مقابل هم می‌گفت که آخر دولت است، صرف نمی‌کند و کشور به هم می‌ریزد. حال که دولت آقای رئیسی بر سر کار آمده است، بحث‌های استیضاح وزرا که مطرح می‌شود، میگویند اول دولت است و فرصت دهید. آقای روحانی که آخر دولت بود، آقای رئیسی هم که اول دولت است، دو روز دیگر هم میگویند مذاکرات وین تحت تأثیر قرار می‌گیرد، دشمن پشت دروازه‌هاست، دو سال دیگر هم میگویند که آخر دولت است.»
این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس در پایان خاطرنشان کرد: «متأسفانه با این کارها هم به انقلاب و هم به نام انقلاب به مردم، ارزش‌ها و آرمان‌های امام ضربه می‌زنند. همه‌چیز را با وقت‌کشی و ملاحظات سیاسی جلو می‌برند و متضرر اصلی در این میان مردم هستند.»
تحلیل خبر
مجلس شورای اسلامی یا پارلمان ملی کشور به عنوان یکی از سه قوه اصلی دارای دوشان مهم است، یکی‌شان قانونگذاری و دیگری نظارت بر حسن اجرای قوانین. اینکه عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس در واقع به ستوه آمده و لب به شکایت از لابی‌ها و فشارها برای تحت فشار گذاشتن نمایندگان می‌گشاید، این سؤال را به ذهن متبادر می‌کند که چرا نمایندگان تحت تأثیر این فشارها قرار می‌گیرند و اساساً ریشه و علل این گونه فشارها از کجا نشات می‌گیرد؟ عوامل زیر را شاید بتوان از مهمترین دلایل به وجود آمدن این جو در مجلس نام برد:
یکی از عواملی مهمی که باعث می‌شود چنین جوی در مجلس ایجاد گردد و درنهایت نمایندگان ناچار به تسلیم در برابر فشارها شوند، لابی خود نمایندگان در دیگر عرصه‌ها و امور است، همان جایی که سرنوشت و تکلیف بسیاری مسائل نه در صحن علنی، بلکه در راهروهای مجلس یا وزارت خانه‌ها یا در جلسات خصوصی تعیین می‌شود! به عنوان مثال در گرفتن امتیاز برای حوزه انتخابیه خود، رسیدن به ریاست و نایب رئیسی کمیسیون‌ها، حضور در هیئت رئیسه مجلس و... غالباً نمایندگان دست به لابی‌گری می‌زنند و طبیعتاً در بزنگاه‌ها و عرصه‌های دیگری مجبور می‌شوند در قبال امتیازی که قبلاً گرفته‌اند، امتیاز بدهند و تسلیم شوند.
عامل دیگری که اتفاقاً جناب حسینی قطب‌آبادی هم به آن اشاره کرده‌اند، وجود نگاه‌ها و کنش‌های سیاسی است که گاهی بر همه‌چیز، حتی منافع کل کشور سایه می‌اندازد. این نگاه‌ها و کنش‌های سیاسی گاهی علیه دولت، گاهی له دولت، گاهی به ضرر یک نماینده یا گروهی از نمایندگان و گاهی به سود جریان‌هایی خاص در داخل و خارج از مجلس است و بسیاری از تصمیمات را به طور مستقیم و غیرمستقیم تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر چه قرار نیست نمایندگان به کل از سیاست دور باشند، اما وقتی نگاه و کنش سیاسی تا این حد غالب می‌شود، عملاً مصلحت‌اندیشی سیاسی دغدغه اصلی در اتخاذ تصمیمات خواهد شد و این به ضرر مردم تمام می‌شود.
مسئله مهم دیگری که متأسفانه در کشور به یک اپیدمی مهلک تبدیل شده، ترجیح منافع گروهی، باندی و شخصی بر منافع جمع است. منظور از گروه و باند صرفاً گروه‌ها و باندهای سیاسی نیست، بلکه بسیاری اوقات دیده می‌شود که مثلاً هر استان یا شهر صرفاً به منافع خود نگاه می‌کند و برای تأمین منافع خود، حاضر است نه تنها منافع دیگران را نادیده بگیرد، بلکه حتی حقوق عادی آنان را نیز زیر پا
بگذارد. بسیاری از نمایندگان به ویژه در سال‌های اخیر با عملکردشان چنین دیدگاهی را حتی در بین مردم نیز رواج داده‌اند و همین امر باعث شده تا این دیدگاه در مردم ایجاد شود که نماینده‌ای که برای حوزه انتخابیه خود لابی می‌کند (حتی اگر به ضرر دیگر حوزه‌های انتخابیه باشد)، کاری شایسته و قابل تقدیر انجام می‌دهد! اگر چه شاید در کوتاه مدت چنین دیدگاهی به ویژه با روالی که فعلاً در کشور وجود دارد درست به نظر برسد، اما در طولانی مدت همین تصمیمات و اقداماتی که به ظاهر در کوتاه مدت منافع آن منطقه را تأمین کرده، می‌تواند در دراز مدت کل کشور و از جمله خود آن منطقه را نیز متضرر کند؛ به عنوان مثال بارها دیده‌ایم که نمایندگان با لابی گری مسیر جاده‌ها یا خطوط ریلی را تغییر داده و از منطقه مورد نظر خود عبور داده‌اند یا مثلاً پروژه انتقال آب را به منطقه خود کلید زده‌اند، اما در دراز مدت این تغییرات فراقانونی علاوه بر اینکه هزینه‌های زیادی را به کشور و حتی مردم تحمیل می‌کند، ممکن است خود، علت بروز مشکلات متعدد دیگری شود؛ اما اگر همه (اعم از مردم، نمایندگان و دولتمردان) به این باور برسند که منافع ملی و همگانی در اولویت باشد و کارها بر اساس اصول فنی و کارشناسی و بر پایه منافع همگانی انجام شود بی‌شک همه در طولانی مدت منتفع خواهند شد.
اما عامل دیگری که می‌تواند در ایجاد چنین جوی تاثیرگذار باشد، ترس بعضی نمایندگان از تأیید صلاحیت نشدن در ادوار آینده است که در واقع این هم به نوعی جزء همان ترجیح منافع شخصی به منافع جمعی محسوب می‌شود. همچنین هستند نمایندگانی که خود را وامدار جریان یا گروهی خاص می‌دانند و به دلیل ترس از قطع حمایت آن گروه یا جریان، در چنین بزنگاه‌هایی تسلیم شده و تابع تصمیمات گروه و جریان بالادستی می‌شوند.
البته عوامل دیگری هم در به وجود آمدن این پدیده و شرایط تاثیرگذار است، اما هر چه هست، نتیجه آن تضعیف و مخدوش شدنشان نظارتی مجلس خواهد بود. امام خمینی (ره)، مجلس را در رأس همه امور می‌دانستند اما مجلسی می‌تواند در رأس باشد که مقتدر و مستقل بوده و تحت تأثیر عوامل یا فشارها قرار نگیرد.