محمدحسین کشکولی با اشاره به اینکه لازم است در رسانه ملی نظرات مختلفی شنیده شود، تأکید کرد که در این رسانه ملی منتقدانی که به قانون و اسلام معتقد باشند، آنتن داده می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، طی ماه‌های اخیر یکی از مهم‌ترین مباحثی که در جامعه مطرح شده، «امر به معروف و نهی از منکر» بوده که خوانش‌های متفاوتی درباره آن مطرح شده و تناقضات موجود، بحث‌های متعددی را در جامعه به وجود آورده است.
در این بین رسانه ملی نیز نسبت به این اتفاق بی‌تفاوت نبوده و بعضاً اظهاراتی که در برخی برنامه‌ها مطرح شده به مباحث جاری دامن زده و در این میان اگر برخی کارشناسان طرح چنین مباحثی را نادرست و زیاده‌روی دانسته‌اند، در مقابل تعدادی دیگر آن را لازمه طرح در شرایط فعلی دانسته‌اند. این گروه اعتقاد دارند که عملکرد رسانه ملی در پرداختن به مسئله حجاب و امر به معروف و نهی از منکر در این سال‌ها بسیار ضعیف بوده است.
در گفتگو با محمدحسین کشکولی (دبیر شورای معارف سیما و مدیر شبکه قرآن و عفاف) این موضوع را مورد بررسی قرار دادیم که در ادامه بخشی از آن را می‌خوانید:
فکر نمی‌کنید همچنان لازم است در برنامه‌های مختلف سیما نظرات مختلف بیشتری شنیده شود؟
بله لازم است که صداها و نظرات متفاوت بیشتری در رسانه ملی شنیده شوند. شاید اگر کرسی‌های آزاداندیشی که امام خمینی (ره) فرموده بودند، در دانشگاه‌ها شکل می‌گرفت بسیاری از پرسش‌هایی که در جامعه مطرح هستند در دانشگاه پاسخ داده می‌شد. منازعات علمی، دانشگاهی و نخبگانی مختص مخاطبان عام نیست و نباید مردم را مجبور به شنیدن این بحث‌ها کنیم؛ مباحثی که پیش‌نیاز درک آنها سواد بالایی است و قطعاً عوام مردم از شنیدنشان ممکن است دچار شبهه شوند. بنابراین فرصت ایجاد بحث‌های نخبگانی باید در دانشگاه‌ها فراهم شود با این حال من لزوم پرداختن به نظرات مختلف در رسانه ملی را نفی نمی‌کنم. گفتگو درباره مباحث دینی حتماً باید بیشتر شود، ما قطعاً ضعف‌هایی داشتیم که باید رفع شوند اما متأسفانه برخی اظهارنظرها درباره صداوسیما به دور از انصاف است.
تحلیل خبر
نسل اول انقلاب که سالهای ابتدایی پیروزی انقلاب را به یاد می‌آورند، خاطرات زیبا و به یاد ماندنی از مناظره‌های تلویزیونی بین نمایندگان مسلمانان با نمایندگان کمونیست‌ها (حزب توده و فداییان خلق) را در ذهن و اندیشه خود دارند.
آن زمان به خاطر جذابیت طرح نظرات موافق و مخالف، مردم تا نیمه‌های شب جلوی تلویزیون میخکوب می‌شدند و با علاقه وافر به تماشای این برنامه‌ها می‌پرداختند.
تلویزیون در آن زمان مخاطبان بسیار گسترده‌ای داشت و به خاطر این مشی پسندیده، مردم نظر مثبت به آن داشتند. به یاد دارم که همه مردم حتی کمونیست‌ها از این روش استقبال می‌کردند و پس از هر برنامه مناظره، در همه خانه‌ها و کوی و برزن‌ها، مردم به اظهارنظر و قضاوت در مورد نظرات مناظره‌کنندگان پرداخته و نوعی شادابی و سرزنده بودن در رفتار آنها نمایان بود. حال پس از گذشت حدود 42 سال از آن زمان، قضاوت مردم در مورد برنامه‌های سیما چگونه است؟ چقدر مخاطب دارد؟ از آن مناظرات واقعی چقدر در صفحه‌های تلویزیون دیده می‌شود؟ آیا مخاطبین فضای مجازی و رسانه‌های خارج از کشور رونق بیشتر دارد یا رسانه ملی؟
اینک دبیر شورای معارف سیما به این نتیجه رسیده که باید به منتقدان قانونی و اسلامی، اجازه داده شود تا در تلویزیون نظرات خود را مطرح کنند. هرچند معلوم نیست آیا ایشان از طرف خودش حرف می‌زد یا از طرف مسئولان صدا و سیما، ولی با فرض بر اینکه نظر مدیران اصلی سیما باشد، برای اینکه دوباره مردم به آرامی مخاطب سیما شوند باید نه فقط در یک شبکه بلکه در همه شبکه‌ها و پیرامون همه موضوعات مناظرات قوی و بی‌پرده انجام گیرد تا دیدگاه مردم نسبت به صدا و سیما تغییر کند. مسئولان رسانه ملی هم بدانند اگر اجازه بگیرند تا حتی مخالفان هم در سیما، آزادانه به بحث و نظر بنشینند، هیچ اتفاقی نمی‌افتد و طرح دیدگاه‌های مخالف و موافق، شاید در ابتدا با دلهره و نگرانی همراه باشد ولی به آرامی عادی می‌شود و ترس و خوفی ندارد.