رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور از وضعیت نامناسب برخی رشته‌های پزشکی در کشور خبر داد و گفت: در سال جاری هیچ کس متقاضی رشته جراحی قلب در کشور نشده و با شرایط موجود مجبور می‌شویم با عقب‌گرد ۴۰ ساله پزشک وارد کنیم.
به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، محمد رئیس‌زاده در همایش ملی روز پزشک در همدان، اظهار کرد: گذشته پزشکی این کشور با نام بزرگانی چون ابن‌سیناها و زکریاهای رازی گره خورده است. ما به زنده نگاه داشتن نام و یاد مفاخر کشور نیاز داریم چراکه ویترین کشور هستند و رابطه مستقیم با رشد و تعالی یک کشور قرار دارند.
وی ادامه داد: بی‌توجهی به مفاحر، بی‌حافظه‌گی تاریخی و خمودگی اجتماعی را به دنبال دارد البته نباید لمیدگی به مفاخر اجتماعی داشته باشیم چراکه تقدیس مفاخر به تنهایی چیزی به دنبال ندارد.
وی ادامه داد: گذشته پزشکی ما پر از افتخار است و این را باید به همه گوشزد کنیم که ابن سینا در نام خلاصه نشود چراکه یک نابغه و فیلسوف شهیر است. کتاب قانون ۷۰۰ سال رفرنس بلامنازع در اروپا بوده است.
رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور بیان کرد: زنده نگهداشتن یاد بزرگان و گذشتگان پزشکی از این حیث که می‌توانیم دوباره به اوج برگردیم، ضروری است.
رئیس‌زاده مطرح کرد: در حوزه دانش و فناوری سلامت وضعیت بسیار مطلوبی با توجه به اسناد داریم اما درراستای ارائه خدمات بهداشت و اقتصاد سلامت دچار نقصان هستیم.
وی ادامه داد: نمایندگان مجلس در رابطه با نقصان‌های ارائه خدمات که ناشی از سیاست نادرست یا عدم اجرای سیاست درست است، خلط مبحث می‌کنند و آنها را به پای جامعه پزشکان می‌نویسند. افرادی که باید سند را اجرا کنند و نمی‌کنند، مطالبه گر شدند اما ما مدعی هستیم که در دولت، مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی، قوانین درست اجرا نشده و باعث شده گرفتاری پیش بیاید.
رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور خاطرنشان کرد: درصدی از مشکلات با ماست اما درصد عمده مربوط به ما نیست. آیا باید تمام مشکلات را به پای ما بنویسید؟ زیرساخت نادرست باعث شده همکاران ما را به سمت مسیرهای بعضاً خلاف بکشاند. بیش از ۹۶ درصد در کنار مشکلاتی که وجود دارد به سلامت ارائه خدمت می‌کنند.
رئیس زاده با اشاره به تبعات این مسئله توضیح داد: نتیجه این کار این است که در چند سال آینده پزشکی نخواهیم داشت. در رشته‌های بسیار ضروری جراح نداریم و مجبور می‌شویم برای برخی درمان‌ها با چند برابر هزینه، عزیزان را به خارج از کشور بفرستیم یا با یک عقب‌گرد ۴۰ ساله واردات پزشک از هند، پاکستان و فیلیپین داشته باشیم.
وی با بیان اینکه ما هشدار و گوشزد می‌دهیم و اعلام می‌کنیم اما درمان آن با مسئولان است، خاطرنشان کرد: چون ما متهم به تعارض منافع شدیم بنابراین فقط هشدار می‌دهیم و خود مسئولان آن را تحلیل کنند.
رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور در پایان یادآور شد: تخصص جراحی قلب در سال جاری ۱۸ نفر ظرفیت داشته اما هیچ کس متقاضی نشده و در کل کشور فقط دو فارغ‌التحصیل جراحی اطفال داریم.
تحلیل خبر
در دو اردوگاه پزشکی و غیرپزشکی چه می‌گذرد؟ امروز فقط بحث بر سر این نیست که پزشکان در حال مهاجرت هستند و کار به جایی کشیده شده که از 18 نفر ظرفیت تخصص جراحی قلب، هیچکس متقاضی آن نشده است و به قول رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور باید با یک عقب‌گرد 40 ساله، دوباره پزشک از هند، پاکستان و فیلیپین وارد کنیم بلکه غمنامه این قصه تلخ، تمام علوم پایه و مهندسی، علوم انسانی و حتی رشته هنر هم در برگرفته است.
امروز هرجا نخبه‌ای در هر رشته‌ای پیدا شود، آهنگ مهاجرت می‌کند و کمتر کسانی هستند که در کشور بمانند و با خون دل خوردن، به قول رئیس‌جمهور، ناملایمات را تحمل کنند.
گاهی ناملایمات به خاطر سختی کار و جوهره نخبگی است که مسلماً برای افراد هوشمند، نخبه و توانمند، تحمل ذات کار سخت، راحت است و اینها خودشان به استقبال سختی‌ها و مرارت‌های ناشی از خلاقیت، اختراع، ابتکار و نوآوری می‌روند و خم به ابرو نمی‌آورد، ولی آنجا ناملایمات غیرقابل تحمل می‌شود که با بی‌اعتنایی و ندانم کاری عده‌ای مدیران ضعیف و ناتوان، نخبگان در جایگاهی قرار بگیرند که از توانایی‌هایشان به درستی استفاده نشود و انرژی و فرصت‌های طلایی آنان به هدر رود. فراموش نمی‌کنم که پدر بمب اتمی پاکستان پروفسور عبدالقدیرخان، زمانی که با دستی پر از علم روز، غرب را رها کرد و به پاکستان آمد به مسئولان وقت پاکستان گفته بود آماده خدمت هستم، به وی گفته بودند مسئول یکی از فدراسیون‌های ورزشی شو! عبدالقدیرخان با ناامیدی دوباره چمدانش را بست که پاکستان را ترک کند... هیچ کس در پاکستان نمی‌دانست که عبدالقدیرخان در آینده چه نقشی در دنیای فیزیک ایفا خواهد
کرد.
امروز هم یکی از گلایه‌های نخبگان ما این است که بسیاری از مسئولان ذیربط، آنها را درک نکرده و به مشاغل نامتناسب و غیرمرتبط
وا می‌دارند و بستر مناسب جهت تولیدات علمی پیشرفته را برای آنان فراهم نمی‌آورند.
حال ببینید که در دو اردوگاه پزشکی و غیرپزشکی و در عالم نخبگی ما چه می‌گذرد؟ و نتایج حال و آینده آن چیست؟