ماجرای مصوبه شورای پول و اعتبار درخصوص دریافت مالیات از حساب‌هایی که بالای ۳۵ میلیون تومان گردش مالی داشته باشد یا در ماه بیش از ۱۰۰ تراکنش داشته باشند از آن دست موضوعاتی است که بررسی آن تصویری شفاف از واقعیت اقتصاد ایران نمایان می‌کند.
به گزارش تابناک به نقل از روزنامه اعتماد، واقعیتی شفاف از یک اقتصاد تحریمی و رکود زده که به سبک اقتصادهای توسعه‌یافته از مردم مالیات می‌گیرد اما به شکل و شمایل کشورهای فقیر به آنها خدمات ارایه می‌کند.
در اتمسفرهای اقتصادی اگر نخواهید یا نتوانید به واقعیت‌های موجود و روش‌های علمی توجه کنید، مدام در مسیر خلق مشکل برای مردم خواهید بود. در اقتصاد ایران براساس آمارهای بانک مرکزی در هر ثانیه ۳۴ میلیون تومان نقدینگی خلق می‌شود. روش محاسبه‌اش هم اینگونه است که میزان نقدینگی در یک سال تقسیم بر ۱۲، تقسیم بر ۲۴، تقسیم بر ۶۰ و دوباره تقسیم بر ۶۰ که میزان نقدینگی در هر ثانیه را شکل می‌دهد.
در واقع معادل ۱۱۰۰ دلار در هر ثانیه عدم‌النفع صادراتی است که ایران باید از نفت می‌داشت اما به دلیل تحریم‌ها از آن محروم مانده است. یعنی در هر ثانیه ایران حداقل ۱۱۰۰ دلار در اثر تأخیر در امضای برجام ضرر می‌کند. توجه کنید این رقم فقط درخصوص نقدینگی است و سایر زیان‌های ایران در حوزه‌های دیگر نیز وجود دارد.
اما برای دریافت مالیات باید خدماتی در ازای آن ارایه شود تا مالیات مفهوم پیدا کند. برای چه خدماتی مدام حجم مالیات‌ها را افزایش می‌دهید؟ آیا ساختارهای حمل‌ونقل کشور به‌روزآوری شده‌اند؟ آیا خدمات تفریحی و ورزشی و رفاهی ویژه‌ای ارایه می‌شود و... در برابر این پرسش‌ها فقط یک پاسخ وجود دارد؛ دولت کسری بودجه دارد و برای جبران آن نیازمند استفاده از درآمدهای مردم است. باید توجه داشت که این ۳۵ میلیون تومان اعلام شده، حدود ۱۱۰۰ دلار می‌شود. این رقم در برابر درآمدی که شهروندان امارات، عربستان، ترکیه و... کسب می‌کنند عددی نیست. ضمن اینکه ایرانیان اندکی این میزان درآمد را دارند. درآمد ایرانیان حدود ۲۰۰ دلار ماهانه است.
وقتی دولت اقدام به دریافت مالیات بدون ارایه خدمات می‌کند، زمینه مهاجرت ایرانیان به کشورهای همسایه یا سوق دادن آنها به اقتصاد واسطه‌ای و زیرزمینی و غیرشفاف را فراهم می‌سازد.
این نوع تصمیم‌سازی‌ها حتی اگر حجم اندکی هم باشد، پرستیژ اقتصاد ایران را کاهش می‌دهد و زمینه خروج سرمایه از کشور را فراهم می‌کند. امیدوارم در این تصمیم با هشدار رسانه‌ها و فعالان اقتصادی تجدیدنظر صورت گیرد تا بیش از این شاهد وارد شدن خسارت به اقتصاد و کسب‌وکار ایرانیان نباشیم.
تحلیل خبر
کاملاً درست است که فعل و انفعالات اقتصادی در جهان به «ثانیه» است. یعنی یک ثانیه دیرتر قدم برداشتن در مسیر صحیح و اثرگذار، دقیقه‌ها، ساعت‌ها و شاید روزها، کشور را از رقبایش عقب می‌اندازد. دنیای جدید، دنیای رقابت فشرده و حذف کننده است.
تیم مدیریت اقتصادی کشور باید دائماً با بهترین برنامه‌ریزی علمی به جلو حرکت کند. در غیر این صورت نه فقط پیشرفتی حاصل نمی‌شود بلکه امواج مشکلات پیچیده اقتصادی، کشور را در تنگنای بیشتر قرار خواهد داد.
معروف است که می‌گویند در کارخانه‌ای که با اره‌های برقی کار می‌کرد تابلوهایی جلوی چشم کارگران نصب و بر روی آن نوشته شده بود؛ «یک لحظه غفلت، یک عمر بدبخت». یعنی اگر کارگری یک لحظه در کار با اره برقی غفلت کند، انگشت و دستش قطع شده و یک عمر بدون دست خواهد بود.
دنیای اقتصاد هم خطرات لحظه‌ای و ثانیه‌ای سرنوشت سازی برای یک ملت دارد.
سالهاست که کشور ما گرفتار تحریم‌های گسترده شده و هر ثانیه بنا به گزارش فوق الذکر، 1100 دلار خسارت به کشور وارد می‌کند. عاقلانه‌ترین راه، این است که سایه شوم این اژده‌های اقتصادی را از سر کشور دور کنیم. به مصداق ضرب المثل: «ضرر از هر جا جلویش گرفته شود، سود است» باید نگذاریم که ثانیه‌ها، دقیقه‌ها، ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها، ماه‌ها و سالها بر مردم بگذرد و آنها زیر ضربات و فشارهای اقتصادی باشند.
به خاطر گستردگی تحریم‌ها و اینکه ارز وارد کشور نمی‌شود، دولت مجبور شده از طریق مالیات، کسری بودجه‌اش را جبران کند و حال آنکه اخذ مالیات، نه برای جبران کسری بودجه، بلکه به خاطر ایجاد رفاه بیشتر و عمران و آبادانی به روزتر، در علم اقتصاد تعریف می‌شود و در کشورهای پیشرفته جریان دارد.
بهرحال نمی‌شود شاهد گذر ثانیه‌ها با این حجم از خسارات بود، باید فکری کرد و قدمی برداشت.