دولت هم شرایط را به وقتی موکول نکند که هر وقت بودجه کم آمد آن را تأمین می‌کنند چون فاصله موجب کمبود، خلأ و بحران است.
نایب رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس درباره بودجه مصوب دارو هشدار داد.
سید مرتضی خاتمی در گفت‌وگو با خبرنگار عصرایران با اشاره به وضعیت اعتبارات دارو در سال جاری گفت: سال گذشته بودجه مصوب دارو و ملزومات مصرفی بالغ بر 70 هزار میلیارد تومان بود که امسال این بودجه را کاهش داده و به 69 همت رساندند. حال اینکه سال گذشته وضعیت تأمین دارو نامطلوب بود و نارسایی‌های جدی وجود داشت؛ چطور ممکن است با افزایش قیمت‌ها، دستمزدها، تورم و افزایش نرخ ارز توقع داشت که 69 همت کفاف تأمین داروی کشور را بدهد؟
وی اضافه کرد: قدر مسلم این بودجه برای امسال کم است و این کمبود هم حیاتی است؛ چون دارو هم از جمله کالاهای اساسی و مهمترین آنها محسوب می‌شود.
نایب رئیس کمیسیون بهداشت مجلس با یادآوری اهداف جابجایی ارز ترجیحی اظهار کرد: قرار بود ارز ترجیحی از ابتدای زنجیره برداشته شده و مابه‌التفاوت ریالی آن به انتهای زنجیره داده شود و صرف تحویل مستقیم دارو و تجهیزات به بیماران شود؛ روندی که برای پرداخت مابه‌التفاوت ریالی برای بسیاری از کالاها طی شده، وقتی به دارو رسیده، با کم‌لطفی و کوتاهی مواجه شده است.
وی افزود: درنهایت شرایط به گونه‌ای پیش رفت که دولت محترم با اعتبار پیشنهادی وزارت بهداشت برای تأمین دارو و ملزومات یعنی 115 تا 120 همت مخالفت و 69 همت را در نظر گرفت. متاسفانه در کمیسیون تلفیق هم پیشنهاد کمیسیون تخصصی بهداشت و درمان بنابه تاکید نماینده دولت (سازمان برنامه و بودجه) رأی نیاورد و در صحن هم همین بودجه تصویب شد.
وی ادامه داد: توجیه آن است که در صورت کمبود بودجه دارو آن را جبران می‌کنند اما مشکل آن است که بخشی از این مبلغ قرار است صرف تهیه مواد اولیه دارو شود زمانی هم برای سفارش خرید مواد اولیه دارو احتیاج است. این بدان معناست که در صورت کسری منابع حداقل کشور در بازه زمانی سه ماهه برای تأمین دارو با مشکل جدی مواجه می‌شود.
این نماینده مجلس شورای اسلامی گفت: علاوه بر این، همواره زمانی تأخیر در انتقال ارز و تخصیص‌ها وجود دارد؛ پس اگر با کمبود قطعی اعتبار دارو، سال را شروع کنیم و فرض را براین بگذاریم که هر وقت بودجه کم آمد به داد آن برسیم، مسلماً با بحران مواجه خواهیم شد و زمان را از دست خواهیم داد.
وی تصریح کرد: بودجه امسال دارو تنها کفاف مصرف چند ماه کشور را می‌دهد لذا با توجه به حیاتی بودن موضوع و اینکه با سلامت مردم ارتباط مستقیم دارد، تاکید بر این است که مسئولان اجرایی، هر چه زودتر به فکر جبران و اصلاح باشند. دولت هم شرایط را به وقتی موکول نکند که هر وقت بودجه کم آمد آن را تأمین می‌کنند چون فاصله موجب کمبود، خلأ و بحران است.
خاتمی خاطرنشان کرد: باز هم تاکید می‌کنیم بودجه 69 همت یارانه دارو تنها کفاف چند ماه را می‌دهد و منابع بیمه‌ای و تأمین مواد اولیه با مشکل مواجه می‌شود؛ به علاوه تأمین تجهیزات پزشکی مصرفی مورد نیاز بدون تغییر قیمت اتفاق نمی‌افتد؛ به این دلیل، باید با قید فوریت کمبود اعتبار مذکور را جبران کرد.
تحلیل خبر
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
این مسیر پایانش به کجا می‌انجامد؟
نیاز به دارو و درمان یکی از سلسله نیازهای زیستی و اولیه انسانها در همه جوامع پیشرفته و عقب‌مانده است. نیاز به غذا و درمان و دارو با حیات و زندگی و سلامت انسانها آمیخته است. فرض کنیم نیاز به پوشاک را بتوان تا مدتی بدون پاسخ گذاشت ولی پاسخ نیاز به دارو و درمان و غذا را نمی‌توان به تأخیر انداخت. انواع غذاها را می‌توان جابجا و به ارزان قیمت‌ها اکتفا کرد و این کار با «درد» توأم نیست ولی دارو و درمان علاوه بر اینکه قابل جابجایی و کم مصرف کردن نیست، تأخیر در تهیه آن بر «شدت درد» هم می‌افزاید و بیمار را در شرایط غیرقابل تحمل قرار می‌دهد. متاسفانه از ابتدای سال جدید تاکنون بارها برخی نمایندگان مجلس و مسئولین بهداشت و درمان هشدار داده‌اند که بودجه مصوب سال جاری، کفاف هزینه تهیه دارو را نمی‌دهد و تا چند ماه آینده با خلأ و بحران در این زمینه مواجه خواهیم شد ولی پاسخی داده نشده! در همین شرایط فعلی نیز گرانی سرسام آور انواع دارو و درمان و لوازم و تجهیزات پزشکی، فشار فوق‌العاده‌ای را به مردم وارد می‌کند چه برسد به شرایط سخت جدید که می‌خواهد حاصل شود. در خبر دیگری در نامه رئیس سازمان نظام پزشکی کشور آمده است:
«هزینه خرید پروتز زانو از 11/5 میلیون تومان به 112/5 میلیون تومان رسیده است!»
لحظه‌ای خود را در جایگاه خانواده‌ای قرار دهیم که یکی از اعضای خانواده نیاز به چنین پروتزی دارد ولی توانایی مالی تأمین آن را ندارید در این حال بیمار و خانواده‌اش چه زجری می‌کشند؟!
مگر چند درصد خانواده‌های ایرانی می‌توانند به جای 5/11 میلیون تومان مبلغ 5/112 میلیون تومان برای مداوای عزیزشان فراهم کنند؟
از قدیم گفته‌اند سواره، خبر از پیاده ندارد. شاید بیش از 90 درصد مردم پیاده‌اند! یعنی ندارند! یعنی باید بسوزند و بسازند!
از سال 1393 که رهبر گفتند: «کاری کنید بیمار جز درد و رنج بیماری‌اش، ناراحتی دیگری نداشته باشد» تاکنون چند بار قیمت انواع دارو و درمان و لوازم آن افزایش یافته و بیماران و خانواده‌هایشان را تحت فشارهای مالی و روحی و روانی قرار داده است؟
این مسیر پایانش به کجا می‌انجامد؟