رئیس مجلس ضمن تاکید بر بررسی دیدگاه‌های مختلف درخصوص لایحه عفاف و حجاب گفت: باید بدانیم ناگزیریم در حداقل زمان، دقیق‌ترین تصمیم‌گیری ممکن را با خرد جمعی از طریق جمع سپاری انجام دهیم.
خانه ملت نوشت: دومین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی بررسی لایحه حمایت از فرهنگ عفاف و حجاب با حضور جمعی از نخبگان و صاحب نظران حوزه خانواده و مطالعات زنان و رئیس مجلس شورای اسلامی برگزار شد.
براساس این گزارش محسن میرسندسی پژوهشگر و مؤلف در حوزه سیاستگذاری حجاب در این نشست گفت: کنترل‌های حاکمیتی نباید از کنترل‌های اجتماعی پیشی بگیرد. از این لایحه نباید انتظار کوتاه مدت داشت وگرنه به ضد خود تبدیل می‌شود. وی تاکید کرد: دال مرکزی سیاست‌ها باید مدارا باشد و مدارا انفعال نیست.
نجمه خدادادی پژوهشگر و فعال حوزه عفاف و حجاب نیز در این جلسه گفت: این لایحه به صورت بلندمدت جوابگوی جامعه مذهبی نیست و مشکلی از حجاب را حل نمی‌کند، حتی برخی غیرمذهبی‌ها نگران وضعیت حجاب هستند. وی افزود: برای اقدامات عینی دستگاه‌های فرهنگی باید مهلتی مشخص تعیین کرد.
صراف نژاد معاون خواهران نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه فردوسی نیز در دومین نشست تخصصی از سلسله نشست‌ها بررسی ابعاد مختلف لایحه حمایت از فرهنگ عفاف و حجاب با حضور رئیس قوه مقننه گفت: فقط یک جنبه بحث حجاب قضائی است، نه همه ابعاد آن و لایحه‌ای که تنها وجه جرم انگاری دارد، نمی‌تواند فرهنگ حجاب را در جامعه تسری دهد. وی در عین حال گفت: قانون باید ضمانت اجرایی داشته باشد و همچون دیگر قوانین فرهنگی فراموش نشود.
جلیل معماریان فعال فرهنگی نیز در این نشست عنوان کرد: حجاب ثمره معرفت دینی است و نه ابتدای آن. باید برای مسئله حجاب نقشه راه و شبکه مسائل را شناسایی کنیم. گاهی اگر سر به سر مردم نگذاریم، خودشان حجاب را بهتر رعایت می‌کنند.
در این نشست محمدرضا قائمی نیک عضو هیات علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی گفت: این قانون باید براساس پیش بینی آینده حجاب و بی‌حجابی نوشته شده و حدود اثربخشی آن باید مشخص باشد تا بتوان نتیجه آن را سنجید. وی همچنین گفت: سازوکاری برای اقناع جامعه به منظور پذیرش قانون نداریم.محمود سعیدی رضوانی دبیر کارگروه عفاف دانشگاه فردوسی در دومین نشست تخصصی از سلسله نشست‌ها بررسی ابعاد مختلف لایحه حمایت از فرهنگ عفاف و حجاب عنوان کرد: برنامه‌ای برای مقابله با انقلاب جنسی در کشور وجود ندارد. مسئله اصلی در وضعیت کنونی عفاف است که متاسفانه به آن بی‌توجهی می‌شود و نتایج سند ۲۰۳۰ در حال دیده شده است.
مهدی کرمانی عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی نیز به عنوان یکی از حاضرین در این نشست گفت: آموزش دینی را باید از مهدکودک و مدارس شروع کرد؛ در مسئله حجاب جنبه جرم انگاری باید حداقلی و وجه فرهنگی باید حداکثری باشد، نباید بین افراد جامعه جبهه بندی شود.سید رضا مرویان حسینی استاد دانشگاه نیز در این نشست تصریح کرد: جنبه تنبیهی نباید به رویکرد تشویقی و تربیتی غلبه کند. پدیده حجاب یک امر تدریجی و روندی است، برای انواع حجاب و بی‌حجابی نمی‌توان یک نسخه واحد تجویز کرد. وی همچنین گفت: در این لایحه به ابعاد فرهنگی و رسانه‌ای توجه نشده است.
همچنین غلامرضا صدیق اورعی عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی گفت: باید با نوآوران بی‌حجابی در جامعه برخورد شود، اشاعه فرهنگ مراحل آرامی دارد که بعداً اوج می‌گیرد، یکی از جلوه‌های آشنایی ما با غرب، آشنایی با بی‌حجابی بود.
لازم به ذکر است محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی در این نشست ضمن تاکید بر بررسی دیدگاه‌های مختلف درخصوص لایحه عفاف و حجاب گفت: باید بدانیم ناگزیریم در حداقل زمان، دقیق‌ترین تصمیم‌گیری ممکن را با خرد جمعی از طریق جمع سپاری انجام دهیم. وی همچنین گفت: فناوری، این فرصت را ایجاد کرده که موضوعات را به صورت جمع سپاری پیش ببریم و دیدگاه‌های مختلف درباره این لایحه پس از شنیده شدن و جمع‌آوری به صورت حرفه‌ای در مرکز پژوهش‌ها و کمیسیون تخصصی به قانون تبدیل شود.
حسین باغگلی دکترای علوم تربیتی نیز در این نشست، گفت: با کنترل نمی‌توان مسئله بی‌حجابی را برطرف کرد، نیازمند توسعه فضاهای اختصاصی برای بانوان هستیم و باید برای تسهیل ازدواج اقداماتی داشته باشیم. سید محسن اصغری معاون فرهنگی دانشگاه فردوسی، گفت: باید در مسئله حجاب وحدت رویه و کنش رسانه‌ای را ببینیم، حمایت از خانواده با کنشگری اتحادیه مجالس اسلامی به جهان ارائه شود، ادراک بی‌حجابی بیشتر از خود بی‌حجابی است هرچند در مناطق مختلف این موضوع متفاوت است.
سهیلا پیروزفر عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی، نیز در این نشست، تصریح کرد: لایحه عفاف و حجاب جنبه تنبیهی دارد و نتیجه عکس می‌دهد، کاری که بعد فرهنگی دارد را قضائی می‌کنیم، آیات قرآن عفت را مطرح کرده‌اند و جنبه اخروی آن را به ما می‌گویند.
تحلیل خبر
اگر سر به سر مردم نگذاریم،خودشان حجاب را بهتر رعایت می‌کنند
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
درباره لایحه حجاب دو دیدگاه وجود دارد؛ عده‌ای معتقدند باید «بار قضایی و پلیسی» آن بیشتر باشد و در مقابل، عده دیگر معتقد به «بار فرهنگی» بیشتر آن هستند. اینان می‌گویند چون حجاب، خود ماهیت فرهنگی دارد لذا با «روش فرهنگی و همدلانه» بهتر و بیشتر می‌توان مشکلات آن را حل کرد. اما گروه اول می‌گویند کار از موعظه و نصیحت و شیوه فرهنگی گذشته است و بیشتر باید سراغ روش تنبیهی و بازدارنده رفت تا نتیجه گرفت.
به نظر شما جامعه خصوصاً جامعه زنان، کدام روش را می‌پسندد و نسبت به آن عکس العمل بهتر و شایسته‌تری دارد و در مقابلِ کدام روش، از خود مقاومت و سرسختی بیشتر نشان می‌دهد؟ در میان دو روش تشویق و تنبیه (فرهنگی و قضایی) کدامیک کارسازتر است؟
در دومین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی بررسی لایحه حمایت از فرهنگ عفاف و حجاب با حضور جمعی از نخبگان و صاحب نظران حوزه خانواده و مطالعات زنان و رئیس مجلس شورای اسلامی، تقریباً همه آنان بر این مسئله متفق القول بوده‌اند که صرفاً با روش قضایی نمی‌توان جلوی بی‌حجابی را گرفت بلکه اگر قرار است روشی به نسبت جواب بدهد، روش فرهنگی است. هرچند بعضی از آنها که از اساتید دانشگاه و اعضای هیئت علمی هستند اذعان کرده‌اند که هیچ راه‌حلی به نظرشان نمی‌رسد.
بعضی از اعضای این نشست تخصصی نیز اظهار کرده‌اند: «گاهی مواقع اگر سر به سر مردم نگذاریم، خودشان حجاب را بهتر رعایت می‌کنند» این دیدگاه نیز دیدگاهی منطقی و واقع گراست و می‌داند که نباید مردم را به موضع لجبازی و مقاومت انداخت. گاهی اوقات مداخله در روابط اجتماعی و فشار وارد آوردن بر آن، نتیجه عکس می‌دهد. آنگاه اگر این روابط به هم خورد و به کشمکش کشیده شد، روابط جدیدی جایگزین نظم اجتماعی قبلی می‌شود که شاید خوشایند نباشد و بعداً هم قابل برگشت به سابق نبوده، مسیر غیرقابل تصوری را طی کند.
به نظر می‌رسد بهترین روش این است که دولت هر چه سریعتر به فکر حل مشکلات و معضلات جامعه که زمینه ساز شرایط جدید شده است باشد و مردم به ویژه جوانان را به سمتی هدایت کند که درِ باغ اشتغال، ازدواج، رفاه و امکانات زندگی را بر روی آنان بگشاید، شاید داروی بعضی از دردهای آنان باشد و شرایط را تا اندازه‌ای آرام کند.