یک کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به نامه احمدی‌نژاد به اوباما تصریح کرد: حتی اگر من و شما هم برای رییس جمهوری آمریکا نامه بنویسیم اشکالی ندارد چراکه اقدام ما غیرقانونی نیست، با این تفاوت که اگر زیبا کلام و شما نامه‌ای برای آقای اوباما بنویسید به ما میگویند «جاسوس و فتنه‌گر» و انگهای این‌چنینی به من و شما نسبت میدهند.
صادق زیباکلام، کارشناس مسائل سیاسی در گفت‌وگوی خود با تاکید بر اینکه: «نوشتن نامه احمدی‌نژاد به رییس جمهور ایالات متحده آمریکا فقط برای رفع مسئولیت از خود است»، گفت: احمدی‌نژاد می‌خواهد بگوید: ای مردم ایران، من آن دو میلیارد را از بین نبردم بلکه «آمریکا و اوباما» مقصر هستند.
تحلیل خبر فوق
آیا نامه نگاری به سران آمریکا، تابو (حرام- ممنوع) است؟
بدون شک شفاف سازی در هر موضوعی باعث می شود که اشخاص حقیقی و حقوقی بدانند که چه نوع رفتار سیاسی را از خود بروز دهند. باید مشخص شود که از نظر نظام سیاسی ما آیا اشخاص حقیقی می توانند این نوع نامه نگاری انجام دهند؟ اشخاص حقوقی چطور؟ و در چه سطحی؟ اگر برای اشخاص حقیقی آزاد است آیا برای همه اینطور است یا برای طیفی خاص؟ آیا شرایط زمانی در این «آری و خیر» دخالت دارد؟
اگر با این نامه نگاری اذهان مردم جهان روشن شود چه حالتی دارد؟ اگر ماجرا برعکس شود چگونه است؟ در داخل کشور، مردم آن را با چه انگیزه ای ارزیابی می کنند؟
اگر به نیت امر به معروف ونهی از منکر صورت پذیرد باید توجه داشت که این امر و نهی هم دارای شرایطی است و یکی از شرایط امر به معروف ونهی از منکر (چه در سطح فردی و چه ملی و چه بین‌المللی) اثر گذاری آن است. باید احتمال تاثیر داد سپس دست به قلم شد.
به هر حال نقاط مبهم در این راستا زیاد است که اگر به خوبی تبیین نشود موجب سوء تفاهم در بین افراد و گروه های سیاسی خواهد شد. در جامعه شناسی اگر رفتاری از نظر مردم (عرف) و یا از دیدگاه حکومت (قانون) تابو باشد، کسی حق تابوشکنی را ندارد به جز اینکه در پرتو روشنگری نخبگان، بر مردم یا حکومت مسلّم شود که ماهیت آن رفتار تغییر یافته و از تابو شدن خارج شده است. حال ما نیز باید به حکم عرف و قانون و عقل تابو بودن نامه نگاری را بپذیریم یا آن را از ممنوعیت خارج کنیم.