هنوز مردم استان فارس به صورت جدی باور نکرده‌اند که خشکسالی، حتی آب شرب آنها را تهدید می‌کند. از آب برای مصارف کشاورزی و بخش صنعتی و مصارف نظافت خانوده که بگذریم که همگی در معرض بحران است حتی این بحران و تهدید جدی به آب شرب بعضی از شهرستان ها نیز رسیده است. معمولا طبیعت انسان این گونه است که با هشدار متوجه خطر نمی شود ولی موقعی که گرفتار آثار آن شد و نتایج تلخ آن را در زندگی روزمره خود دید، تازه متوجه خطر می شود. حال که اعلام شده، وضعیت خشکسالی در استان فارس بدتر از سایر استان‌های کشور است و در پاییز و زمستان امسال بارندگی مهمی تاکنون نداشته ایم، همه باید احساس مسئولیت کنند و بدانند که تا جیره بندی آب، فاصله ای نداریم. همه باید مصارف خود را محدود کنند و به فکر روزی باشند که برای طبخ غذا، شست و شوی ظروف و لباس، استحمام و آب شرب در فشار و تنگنا قرار خواهند گرفت. برای فایق آمدن بر بحران کم آبی باید دو کار اساسی صورت پذیرد؛ یکی منابع جدیدی برای استحصال آب در نظر گرفته شود که این کار مسئولان است و دیگری مصارف آب، محدود و مدیریت شود که وظیفه همه مردم است. آنطور که معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری فارس از شرکت پتروشیمی مرودشت خواستی که برای جایگزینی پساب تصفیه شده مرودشت به جای بخشی از آب مصرفی این صنعت از سد درودزن استفاده کنند تا آن بخش آب که از این روند آزاد می شود برای شرب مرودشت و شیراز صرف شود، اقدام خوب و مثبتی است ولی کفایت نمی‌کند. باید مسئولان استان اتاق فکر تشکیل دهند و همانند این طرح، طرح های جایگزین و جدیدی برای حفظ، استحصال، انتقال و حتی تولید آب شرب ارائه دهند و هرچه سریع تر عملیاتی کنند تا از بحران کنونی که با آمدن تابستان شدت می یابد، خارج شویم.
مردم نیز هم در آب شرب و هم در آبهای مصرفی دیگر، نهایت صرفه جویی را اعمال کنند تا این بحران کنترل شود. اگر هر روز هر نفری از اهالی استان، چهارلیوان آب صرفه جویی کند، جلوی هدر رفتن بیش از 10 میلیون لیوان آب را می گیرند. حال اگر به جای لیوان به صرفه جویی حجم بیشتری اقدام شود، ماحصل آن می تواند عدد قابل توجه و چشمگیری باشد. در مرحله بحران همه باید خود را عنصر اصلی و کارساز قلمداد کنند.