اگر میانگین سرانه مصرف آب در ایران با سایر کشورها را با هم مقایسه کنیم درمی‌یابیم که ما نسبت به اکثر کشورهای جهان، میزان مصرف آب شرب بیشتری داریم.
در اکثر کشورهای اروپایی با اینکه میزان بارندگی در آنجا بسیار بیشتر از کشور ماست، اما میانگین سرانه مصرف آب شرب آنها از 100 تا 200 لیتر در روز است و کشورهای اسپانیا، پرتغال، یونان، سوئد، دانمارک، انگلستان، اتریش، ایرلند، فرانسه، آلمان، هلند، بلژیک و لهستان این گونه اند. این کشورها با اینکه در اقلیم مرطوب و سرد قرار گرفته و از برف و باران فراوان برخوردارند ولی در صرفه جویی آب هم، فرهنگ‌سازی کرده اند. کشور ما با اینکه در اقلیم گرم و خشک قرار گرفته و میزان نزولات آسمانی در آن به مراتب کمتر از کشورهای اروپایی است ولی میانگین مصرف آب شرب در آن بیش از 200 لیتر در روز است. صرف نظر از خشکسالی یا تر سالی، ما به فرهنگ صرفه‌جویی به شدت نیازمندیم. باید به همگان یاد داده شود که فرهنگ استفاده از آب، از خود آب، مهمتر است. متاسفانه فرهنگ مصرف گرایی در همه جوانب زندگی ما رسوخ کرده و تا زمانی که با کمبود شدید کالایی مواجه نشویم، هیچ عاملی نمی تواند ما رابه سمت فرهنگ صحیح مصرف سوق دهد.
به تیتر خبر بالا نگاه کنید، بعضی از مردم به محض شنیدن اینکه آب فعلا جیره بندی نمی‌شود، دوباره خیالشان راحت شده و به مصرف زیاد خود ادامه می‌دهند. چرا حتماً باید زنگ خطر نواخته شود تا ما از مسیر غلطمان برگردیم؟ چرا تا مریض نشویم به فکر سلامت خود نمی افتیم؟ چرا تا با قحطی مواجه نشویم به فکر حفظ فراوانی نعمت نمی‌افتیم؟ چرا حتما باید در معرض از دست دادن نعمتی قرار بگیریم تا به فکر راه چاره بیفتیم؟ امروز همه مردم ما باید به این نکات توجه کرده و به همه سفارش کنند که مشکل اصلی ما «فرهنگ» ماست. باید عادات و روشهای غلط رفتاری، فکری و شخصیتی خود را تغییر دهیم و این تغییرات در همه شئون زندگی ما باید رخ دهد؛ در غذا خوردن، مصرف آب، سخن گفتن، آداب معاشرت، تجمل گرایی، نظافت، میهمانی، عزاداری، عروسی، جشن ها و... .