اینکه شمخانی دبیرشورای عالی امنیت ملی اعلام کرده که: «جمهوری اسلامی ایران نه تنها در پی سقوط آل سعود نیست، بلکه مایل به مهار تلاش ها برای سرنگونی حکومت عربستان است» شاید به مذاق بعضی خوش نیاید و معتقد باشند که آل سعود بعد از آن برخوردهای زشت با زائران ما و حمله به یمن و تولید تروریست‌ها جهت اعزام به سوریه و حمایت همه جانبه از حکومت بحرین و... مستحق سقوط و سرنگونی است و جمهوری اسلامی ایران نباید از این هدف کوتاه بیاید. ولی اگر کمی عمیق‌تر و سیاستمدارانه تر بیندیشیم نباید از این طرز تفکر دفاع کنیم و اظهارات شمخانی قابل دفاع تر و مقبول تر است. چراکه از این موضع گیری عاقلانه، حداقل، دولتمردان سه هدف مهم دنبال می کنند که هر سه اگر به نتیجه برسد، بخش مهمی از اهداف مردم ما تحقق می‌یابد یا حداقل به شرایط بدتری در عربستان نمی‌رسیم.
اول اینکه اگر حاکمان سعودی مطمئن شوند که ایران در پی سقوط حکومت آنها نیست و حتی حاضر به مهار اپوزیسیون داخل عربستان است، احتمال دارد آنها همچون ترکیه، تغییر موضع دهند و نیروهای خود را از یمن و بحرین و سوریه جمع کنند و در همه این میدان ها با خالی شدن نیروهای وابسته به عربستان، موقعیت ایران در آنجا تقویت می‌شود و جنگ‌های منطقه فروکش می کند که این بزرگترین هدف ایران در خاورمیانه است.
دوم اینکه اگر حکومت عربستان ساقط شود و این کشور تجزیه گردد به احتمال قوی بخش های مهم آن از جمله ریاض، مکه، مدینه به دست داعش خواهد افتاد که اگر چنین شود برای سالیان طولانی جنگ سرد بین ایران و حاکمیت جدید ادامه خواهد یافت و حجاج ما در سفر حج هیچ امنیتی نخواهند داشت. احتمال تخریب کعبه و آثار مذهبی مکه و مدینه توسط افراطیون نیز زیاد خواهدبود.
و اما نکته سوم، تبدیل دشمن و مخالف سرسخت به چهره ای همراه و یا حداقل خنثی در صحنه بین المللی کار بسیار پسندیده و عاقلانه‌ای است. قرار نیست ما با دشمنانمان حتما جنگ کنیم و آنها را از بین ببریم بلکه مهار آنها و متحد نشدن آنها جهت مبارزه سیاسی- نظامی و اقتصادی با ما، موفقیت چشمگیری است. بعضی مواقع بدون جنگ و با یک دیپلماسی فعال و مناسب، می توان به نتایج و موفقیت هایی رسید که با جنگ و خونریزی چند ساله نمی توان به آنها دست یافت. پس باید همه مردم، دولتمردان ما را تشویق به استمرار موضع گیری حکیمانه (و نه افراطی) کنند تا کشور عزیزمان، طعمه دشمنان متحد نشود.