توجه فرمانداری شیراز به یتیمان، کار پسندیده ای است و نه تنها فرمانداری بلکه همه ادارات و موسسات دولتی باید این توجه خاص را در برنامه خود بگنجانند و هرگونه حمایتی که آثار مثبت بر آن مترتب است را اعمال کنند. نه فقط ادارات دولتی بلکه خود مردم به صورت انفرادی و گروهی نیز باید بازدید و سرکشی از یتیمان را جزء زندگی خود قلمداد کنند.
اما مقداری به ریشه برگردیم و علل یتیم شدن فرزندان را تحلیل کنیم و ببینیم چطور می‌شود که فرزندانی، پدر خود را از دست می دهند؟ و آیا می شود کاری کرد که برخی از این مرگ و میرها رخ ندهد؟ بدیهی است تعدادی از مرگ ها خارج از حیطه اختیار و احتیاط و رسیدگی ماست ولی آمار آن بسیار کم است، اما بیشتر مرگ پدران و سرپرستان خانواده- اگر به دقت نگاه کنیم- شاید قابل پیشگیری بوده است. مثلا در تصادفات رانندگی اگر رانندگان احتیاط بیشتری به خرج دهند و جاده ها از استاندارد فنی لازم برخوردار باشد، بسیاری از تصادفات که منجر به یتیم شدن فرزندان می‌شود، رخ نخواهد داد. یا بعضی از بیماریها که منجر به مرگ پدر خانواده می شود، مسلما قابل پیشگیری بوده که بر اثر بی توجهی یا بی پولی رها شده است.
همچنین کار کردن در محیط‌های خطرناک همانند معادن غیرایمن و یا در فضایی که انواع گازهای مسموم کننده و اشعه های مرگ‌آور وجود دارد زمینه را برای مرگ نابهنگام پدران و یتیم شدن فرزندان فراهم می‌آورد. باید این ریشه‌ها و عوامل را کنترل و مهار کرد تا بر تعداد فرزندان یتیم افزوده نشود.
بچه‌های یتیم نه فقط به امکانات مالی و رفاهی و آموزشی نیاز دارند بلکه بیشتر از آن به عواطف پدر نیازمندند زیرا عواطف هیچ فرد دیگری جای عاطفه پدر را نمی‌گیرد. محبت دیگران به فرزندان یتیم اگر بدون ضابطه و به روش غلط باشد، آثار مخرب و منفی بیشتری را تولید می‌کند؛ لذا کارشناسان این مراکز باید نحوه رفتار با یتیم را به بازدیدکنندگان گوشزد کنند تا نتایج معکوس حاصل نشود.