ایرانیان بنا به یک سنت قدیمی با خانهتکانی به استقبال سال جدید میروند و در روزهای آخر هرسال با شستن و تمیز کردن فرشها، ملحفهها، پردهها و... غبار و چرکی را از خانههایشان پاک میکنند؛ اما در این روزها افزایش مصرف آب، موضوع نگرانکنندهای است. در چنین شرایطی یک فعال محیطزیست به منفک نبودن آب شرب و مصارف بهداشتی اشاره میکند و این وضعیت را بر میزان مصرف آب از سوی مردم مؤثر میداند.
محمد درویش در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: در مورد خانهتکانی در کشور متأسفانه یک مشکل جدی وجود دارد چراکه آب موردنیاز برای شرب و مصارف بهداشتی جدا نیست. درنتیجه مجبوریم برای شستوشو از آب تصفیهشده و سالم شرب استفاده کنیم. در هیچ کشوری چنین کاری رایج نیست و همهجا آب شرب و بهداشتی جداست.
وی افزود: اگر دولت این دو نوع مصرف را جدا میکرد، طبیعتاً قیمت آب شرب افزایش پیدا میکرد و مردم خودشان حواسشان جمع بود که برای شستوشو، خانهتکانی، استحمام و شستن ماشین از آب شرب استفاده نکنند چون استفاده از آب شرب برای این مصارف اصلاً صرفه اقتصادی برای شهروندان نداشت. این فعال حوزه محیطزیست با انتقاد از یکی بودن کنتور آب آپارتمانها در مجتمعهای مسکونی تصریح کرد: متأسفانه مجتمعهای آپارتمانی تنها یک کنتور آب دارند و طبیعی است که در چنین شرایطی انگیزهای برای کاهش مصرف آب وجود ندارد چون میزان مصرف آب در مجتمعها تقسیمبر تعداد هر خانواده میشود.
تحلیل خبر
برای مقابله با بحران کمآبی همواره مردم مورد خطاب مسئولان و برخی از کارشناسان قرار میگیرند که البته تحقق این امر بدون تردید نیاز به مشارکت همگانی دارد، اما از لزوم ایجاد زیرساختهای لازم در این رابطه کمتر سخنی به میان میآید که خوشبختانه در گفتوگوی خبرگزاری با فعال محیطزیست در این گزارش کوتاه به نکاتی اشارهشده است که وظایف مسئولان و دستگاههای ذیربط در این زمینه را گوشزد میکند.
بهطور مثال صاحبان و ساکنان مجتمعهای مسکونی و تجاری هیچگونه انگیزهای برای جداسازی کنتورهای واحدهای خود ندارند چراکه برای هر مقدار مصرف آب باید همسان و همانند دیگران از پرمصرف گرفته تا کممصرف، هزینه معینی را پرداخت کنند و درعینحال چنانچه بخواهند در مورد تفکیک کنتور خود اقدام کنند، مجبورند هم متحمل هزینههای بسیار و هم گذران بروکراسیهای پیچدرپیچ اداری شوند که امری بازدارنده و ضد انگیزه است.
از سوی دیگر هرساله شاهد گرانتر شدن بسیاری از کالاها، اقلام و خدمات گوناگون هستیم بهنحویکه زندگی را بر ما تلخ و ناگوار کرده است؛ اما به نسبت تمام افزایش قیمتها، در هزینههای آب چندان افزایشی مشاهده نمیشود!
همچنین بارها از زبان آمار به
هدر رفت ۸۰ تا ۹۰ درصدی آب در بخش زراعی اشاره شده است؛ اما در مقابل هنوز آنگونه که کارساز و چارهساز باشد، اقدام قابلتوجهی از سوی دستگاههای موظف و مسئول صورت نگرفته و این روند ویرانگر و بحرانساز همچنان ادامه دارد.