استاد دانشگاه و عضو فرهنگستان علوم پزشکی (سلامت اجتماعی)، شادی را حق مردم دانست و گفت: چهارشنبه‌سوری سنتی دیرینه و ظرفیتی برای همگرایی است.
پروفسور حسین باهر در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا افزود: نشاط و شادی در فرهنگ غنی ایرانی و در موازین اسلامی تقبیح نشده و آتش در ادیان و آیین‌های مختلف دنیا، نقش مثبتی دارد و گرمابخش است.
وی بابیان اینکه شادی مقوله‌ای جمعی و گروهی است، ادامه داد: اجازه ندهیم که مقولات اجتماعی، سیاسی و خارجی شود بلکه باید زمینه بروز نشاط جمعی در جامعه را فراهم کنیم. پروفسور باهر یادآور شد: چهارشنبه‌سوری رسمی باستانی، مردمی و آیین و سنتی است که از دیرباز وجود داشته و نباید ذهنیت منفی به شادمانی چهارشنبه‌سوری داشته باشیم. این استاد دانشگاه اضافه کرد: برای توسعه جامعه در ابعاد مختلف و بهره‌مندی از ظرفیت‌های اجتماع، باید فرصت شادی جمعی به‌ویژه برای جوانان فراهم باشد و البته وجود نیروهای نظارتی، آرامش و امنیت را تضمین می‌کند.
تحلیل خبر
برپایی آیین آرام، زیبا و شاد چهارشنبه‌سوری طی سال‌های بسیار طولانی در میان ایرانیان رواج داشته و همواره موجب همدلی، محبت، گرمی‌بخشی و هم‌افزایی بین مردم بوده است، اما شوربختانه در دهه اخیر این جشن سرشار از آرامش و نشاط بنا بر عللی که باید موردبررسی و تجزیه‌وتحلیل قرار گیرد، مبدل به ایامی پر از اضطراب، دلهره، تشویش و... شده است.
بی‌تردید چرخش کامل این آیین از دل‌چسبی و فرح‌انگیزی به هولناکی و تلخی، بی‌دلیل و بدون برنامه نبوده است که باید زوایای پنهان و آشکار آن بازگو و در معرض قضاوت افکار عمومی قرار گیرد.
برافراشتن آتشی مختصر و پریدن از روی آن و خواندن اشعاری که در دل آن‌ها امیدواری و امیدافزایی موج می‌زد و آیین نشاط‌انگیز قاشق‌زنی که دوستی و همبستگی همسایه‌ها را دوچندان می‌کرد و همچنین هدیه آجیل و شیرینی اهالی محلات به یکدیگر و... کجا!؟ و ترکاندن بمب‌هایی به‌نام ترقه و خودسوزی و دیگر سوزی‌هایی که هم سلامتی جامعه را به مخاطره می‌اندازد و هم وحشت و سوختگی و بیماری و نقص عضو و... را در پی دارد، کجا!؟
نباید اجازه داد آیین‌هایی که دنیایی مهر و مهرورزی را به جامعه هدیه می‌دهد، بنابر باورهای غلط و بی‌ریشه و اساس برخی که جز غم و اندوه و گریه را موجه نمی‌دانند، دستخوش دگرگونی‌ها شود و غم و اندوه و ناله و فغان را جایگزین شادی و شورونشاط کنند. چراکه گسترش خشونت، درگیری، تضاد و هم‌ستیزی نتیجه همین غم‌ستایی‌ها و ناله آفرینی‌هاست.