شهردار شیراز عنوان کرد: در شرایط کنونی کشور، تزریق روحیه امید و نشاط در جامعه به‌ویژه در بین جوانان، یک نیاز مبرم و ضروری است.
به گزارش روزنامه طلوع به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی شهرداری شیراز، حیدر اسکندرپور در بازدید از رسانه‌های مکتوب و غیر مکتوب شیراز که به مناسبت هفته خبرنگار و گرامیداشت جایگاه اهالی رسانه انجام شد، گفت: رسانه‌ها نقش سازنده و مؤثری در ایجاد روحیه امید در جامعه دارند و می‌توانند تصویری شفاف از واقعیت‌های تلخ یا شیرین ارائه دهند. وی در این بازدیدها با تأکید بر اینکه حل شرایط کنونی کشور نیازمند اتحاد و یکپارچگی است، خاطرنشان کرد: هرکسی که به‌نظام جمهوری اسلامی پایبند و به ایران علاقه‌مند است باید از ترویج سیاه‌نمایی در جامعه پرهیز کند و پیام‌رسان امید و دستیابی به آینده روشن باشد.
شهردار شیراز بر پرهیز از نگاه سیاسی به دو حوزه شهری و فرهنگی تأکید کرد و افزود: رسانه‌ها به‌عنوان پرچم‌داران عرصه فرهنگ باید به‌دوراز خط‌کشی‌های سیاسی به ارتقای سطح فرهنگ عمومی، آگاهی، دانش و حقوق شهروندی همچنین ترویج نشاط و سلامت اجتماعی بپردازند. همگان با هر اندیشه و تفکری باید در پی گسترش امید در جامعه باشند و برای افراد به‌ویژه جوانان این موضوع تبیین شود که نتیجه اعتماد به بیگانگان، سرنوشتی مانند کشورهای همسایه ایران را در پی خواهد داشت.
اسکندرپور خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی کشور، باید مردم را روبه‌جلو تشویق و ترغیب کرد، زیرا ایجاد یأس و دل‌مردگی خدمت به مردم محسوب نمی‌شود، چراکه نیاز امروز جامعه پررنگ‌تر شدن احوال خوب برای مردم و وظیفه رسانه‌ها، ترسیم روزهای بهتر و شرایط مناسب‌تر است. تنها در صورتی از این شرایط عبور می‌کنیم که با یکدیگر همدل و همراه باشیم.
وی با اشاره به نقش روزنامه‌ها و رسانه‌ها به‌عنوان عاملان دانش و روشن‌کننده چراغ دانایی در جامعه اظهار کرد: امروز وقتی انتظارات رگباری تند، صریح و شفاف را از زبان خبرنگاران می‌شنوم، برای سالیانی دریغ می‌خورم که کشور و جامعه‌مان از این فضای شفاف‌سازی و نقد بی‌بهره بود. چراکه معتقدم در عرصه فرهنگ خط‌کشی‌های سیاسی جایگاهی ندارد. امیدوارم روزی همه به این فهم مشترک برسند که رسانه یک نیاز، زبان گویا، زنده، برنده و خادم به جامعه است، اگرچه ممکن است افرادی در مسیر نقد، اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی رسانه‌ها دچار آسیب شوند اما کلیت جامعه از آن سود می‌برد.
تحلیل خبر
شوربختانه برخی براین باورند که امیدآفرینی در سطح جامعه از سوی رسانه‌ها و خبرنگاران، نشر خبرهای خوشایند مدیران و مسئولان است و عکس آن نیز شفاف‌سازی و روشنگری‌هایی است که به‌طورمعمول در ذائقه گروه‌هایی خاص تلخی ایجاد می‌کند.
آنچه مسلم است امیدآفرینی و ایجاد انگیزه‌های تلاش برای زدودن پلشتی‌ها، در میان اقشار مختلف و دریای مواج انسان‌ها، هم شورونشاط تولید می‌کند و هم موتور محرکی برای رسیدن به توسعه و تعالی جامعه خواهد شد؛ اما تردیدی نیست که اقلیتی چنین وضعیتی را برنمی‌تابند و نقد، تحلیل و روشنگری، خوشایند آنان نیست و همواره با تعابیر خودساخته و وارونه‌سازی آن‌ها با پدیده‌های تعالی‌بخش مقابله می‌کنند.
جامعه‌ای که فضای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... را بسته و محصور و محدود احساس کند، به ناامیدی و یأس می‌رسد و راه و روش خود را برای رسیدن به مطلوب به‌گونه‌های مناسب برای شکستن وضعیت موجود برمی‌گزیند.
حاکمیت جناح‌ها و گروه‌ها و شبکه‌های مستبد و متعصب سیاسی که قابلیت و توان تحمل صداهای متفاوت را ندارند در ادارات، ارگان‌ها و سازمان‌ها، اصلی‌ترین عامل ناامیدی، نفرت‌زایی، پراکندگی، تفرقه‌افکنی و چنددستگی است که به‌دنبال خود دفن استعدادها و فرار نخبگان و تولید انواع مفسده و پس‌رفت را درپی دارد.
به‌طورمثال نشر خبر و روشنگری در زمینه چگونگی شکل‌گیری اختلاس و... در جامعه احساس شفافیت و امید به آینده ایجاد می‌کند و برعکس سرپوش گذاشتن بر آنچه روی داده که سرانجام به‌طورکامل برملا خواهد شد، در افکار عمومی بذر دل‌زدگی و خشم و نفرت
می‌کارد.