نزدیک به سه دهه است که تعصبات خشک و سخت از سوی جناح‌ها و سلایق مختلف سیاسی مانند یک بیماری صعب‌العلاج، به جان کشور افتاده و بی‌رحمانه بخش‌های وسیعی را ویران و یا به ویرانی نزدیک کرده است.
در این معرکه پرتنش، برخی تا مرحله زدن تیشه به ریشه‌ها پیش رفتند و چشم خود را بر واقعیت‌ها بستند و فقط ماندن در قدرت را ملاک اصلی خود قرار دادند.
در میان مجادلات ویرانگر نیز برخی از افراد و یا گروه‌ها خود را خط قرمز دانسته و هرگونه قربانی گرفتن برای رسیدن به مقصود را جایز دانستند و به‌گونه‌ای عمل کردند که نباید می‌کردند.
برخی از فرهنگ و آموزش گرفته تا غذا و پوشاک مردم را به ابزاری برای سرکوبی رقیب تبدیل کردند و نشان دادند که جز کسب قدرت هیچ‌چیزی برای‌شان مهم نیست و شعارها و ادعاهایشان نیز واهی و ریاکارانه است.
در مواردی در مقابل لوایح و طرح‌های سازنده‌ای که با دیدگاه‌ها و نظرات کارشناسانه تنظیم و ارائه شده، مقاومت و ضدیت کرده‌اند تا حرف خود را به کرسی بنشانند و رقیب را از میدان به در کنند. عمران و آبادانی را فدای منویات سیاسی خود کردند و همواره چوب لای چرخ پیشرفت و توسعه کشور گذاشته‌اند، غافل از اینکه امروز دیگر کسی برای حرف‌ها و شعارهایشان تره خورد نمی‌کند و نیات و اهداف‌شان بر همگان آشکار شده و تقابلات و مقاومت‌های مردمی در زمینه‌های مختلف با آنان را مشاهده می‌کنند، اما آنچه به نظر می‌رسد، اینان هنوز آن‌گونه که باید درس عبرت نگرفته‌اند.
تحلیل خبر
نزدیک به سه دهه است که تعصبات خشک و سخت از سوی جناح‌ها و سلایق مختلف سیاسی مانند یک بیماری صعب‌العلاج، به جان کشور افتاده و بی‌رحمانه بخش‌های وسیعی را ویران و یا به ویرانی نزدیک کرده است.
در این معرکه پرتنش، برخی تا مرحله زدن تیشه به ریشه‌ها پیش رفتند و چشم خود را بر واقعیت‌ها بستند و فقط ماندن در قدرت را ملاک اصلی خود قرار دادند.
در میان مجادلات ویرانگر نیز برخی از افراد و یا گروه‌ها خود را خط قرمز دانسته و هرگونه قربانی‌گرفتن برای رسیدن به مقصود را جایز دانستند و به‌گونه‌ای عمل کردند که نباید می‌کردند.
برخی از فرهنگ و آموزش گرفته تا غذا و پوشاک مردم را به ابزاری برای سرکوبی رقیب تبدیل کردند و نشان دادند که جز کسب قدرت هیچ‌چیزی برای‌شان مهم نیست و شعارها و ادعاهایشان نیز واهی و ریاکارانه است.
در مواردی در مقابل لوایح و طرح‌های سازنده‌ای که با دیدگاه‌ها و نظرات کارشناسانه تنظیم و ارائه شده، مقاومت و ضدیت کرده‌اند تا حرف خود را به کرسی بنشانند و رقیب را از میدان به در کنند. عمران و آبادانی را فدای منویات سیاسی خود کردند و همواره چوب لای چرخ پیشرفت و توسعه کشور گذاشته‌اند، غافل از اینکه امروز دیگر کسی برای حرف‌ها و شعارهایشان تره خورد نمی‌کند و نیات و اهداف‌شان بر همگان آشکار شده و تقابلات و مقاومت‌های مردمی در زمینه‌های مختلف با آنان را مشاهده می‌کنند، اما آنچه به نظر می‌رسد، اینان هنوز آن‌گونه که باید درس عبرت
نگرفته‌اند.