زمانی که اعلام می شود یک پدیده اجتماعی به حد بحران رسیده یعنی فائق آمدن بر آن کار سخت و پیچیده‌ای است. اگر به تاریخ کشورهای دیگر نگاه کنیم گاهی مواقع بحرانهای اجتماعی منشا دگرگونی و هرج و مرج در جامعه شده و همه نظامات موجود را به هم ریخته است.
در ابتدا که یک پدیده اجتماعی به صورت «مساله» در می آید، مصادیق آن به تعداد کمی است به طوری که شاید به چشم نیاید ولی به مرور که بر تعداد آن افزوده می شود، برای مردم به عنوان یک مساله اجتماعی مطرح شده و افکار عمومی را مشغول به خود می کند. چنانچه این روند باز ادامه داشته باشد و تعداد وسیع‌تری را شامل شود به عنوان یک مشکل حاد خود را نشان می دهد. موقعی که وضعیت به این حد برسد تقریباً همه مردم به طور مستقیم یا غیرمستقیم درگیر آن شده و این مشکل با زندگی روزمره شان ارتباط پیدا می کند. حال اگر برای رفع این مشکل اقدام نشود و یا اقدام شود ولی حل نشود و حوزه آن روز به روز گسترده تر گردد و زندگی مردم را تحت الشعاع قرار دهد، باعث نارضایتی مضاعف آنان شده و در جامعه، موج ایجاد می‌کند در این حالت می گویند این پدیده اجتماعی به «حد بحران » رسیده است. بحران همانند بهمن است که از کوه سرازیر می شود و در مسیر خود همه سنگها و توده های خاک را به خود اضافه نموده و با حرکت به سمت دامنه کوه، بر عظمت و قدرت تخریب آن افزوده می شود. اگر همزمان چند بحران با کانون‌های مختلف در جامعه شروع به رشد و گسترش کند و بعد طی شرایط خاص همگی به هم بپیوندند، «بحران در بحران» همه سطوح اجتماع را در می‌نوردد، اینجاست که کنترل آن کار بسیار سخت و طاقت‌فرسا خواهد شد. مسئولان در کشور ما نباید بگذارند که هر مشکلی به یک بحران تبدیل شود. مشکل اعتیاد، بیکاری، گرانی، طلاق و ناهنجاری های دیگر همگی استعداد تبدیل شدن به بحران را دارند و اگر برای آنها چاره‌ای اندیشیده نشود و بهمن وار به هم گره خورده و از قله به دامنه جامعه سرازیر شوند و توده های عام را در برگیرند، قدرت تخریبی آنها قابل پیش‌بینی و محاسبه و کنترل نیست. حیف است جامعه ما که همگی به آن دلبستگی تام داریم و روح و روانمان به زیبایی های آن خو گرفته، در کشاکش مشکلات حاد و احیاناً بحرانهای ناپسند واقع شود و با شرایط مبهم مواجه شده، کام مردم را تلخ کند. قطعاً مسئولان به کمک مردم و با برنامه ریزی و مدیریت حساب شده می توانند بسیاری از مشکلات را حل کرده و به نتایج شیرینی برسند.
پس زیبنده است که همه جوانب امور را در نظر گرفته و راه برون رفت از مشکلات و بحران های نوپا را پیدا نموده و جامعه را به ساحل نجات برسانیم.