سخنگوی اورژانس کشور با اشاره به برگزاری مسابقه فینال لیگ قهرمانان باشگاههای آسیا در استادیوم آزادی از مراجعه ۷۴۳ نفر به عوامل امدادی اورژانس خبر داد.
مجتبی خالدی در گفتوگو با ایسنا، درباره استقرار تیمهای اورژانس در محل مسابقه اظهار کرد: ۱۰ دستگاه آمبولانس که دو دستگاه آمبولانس ویژه بانوان بود، دو دستگاه اتوبوس آمبولانس و ده دستگاه آمبولانس تا پایان بازی و خروج کامل تماشاگران از محل مسابقه در ورزشگاه مستقر بودند.
وی در ادامه افزود: درمجموع ۷۴۳ نفر از تماشاگران این دیدار به امدادگران مراجعه کردند که ۷۴۳ نفر از آنها بهصورت سرپایی درمان و پنج نفر نیز با تشخیص عوامل امدادی به مراکز درمانی منتقل شدند. دو نفر از مصدومان انتقالی به بیمارستان لقمان، دو نفر به بیمارستان فیاض بخش و یک نفر به بیمارستان امام (ره) انتقال داده شدند.
تحلیل خبر
ایکاش بهجای اینهمه شور و هیجان برای تماشای فوتبال، برای انجام ورزشهای مفید و بسیار ارزشمند و تحرکهایی که سلامتی جامعه را در پی درد، نیز در میان اقشار گوناگون، اشتیاق و علاقهمندی بهوجود میآمد.
ایکاش مانند گذشتهها، ورزش و ورزشدوستی، با اخلاق و روحیه جوانمردی و گذشت همراه میشد و شاهد و ناظر حاشیههای روزافزون در مسابقات ورزشی در کشور نبودیم.
ایکاش ولع قهرمانی جای خود را به عطش پهلوانی میداد و... .
هر روز شاهد افزایش بیماریهای غیرواگیر و مرگومیرهای ناشی از بیتحرکی و چاقی در سطح کشور و جایگزینی عادات خوب با سبکهای تحمیلی در زندگی خود هستیم. گویی «ابر و باد و مه و خورشید و فلک درکارند تا سایههای بیماری، بداخلاقی، استرسهای کشنده و... را بر زندگی ما بگسترانند» و لذایذ را بستانند و تلخیها را جایگزین کنند.
ورزش که باید به زندگی ما سلامتی، شادی و نشاط را هدیه دهد، تبدیل به عامل ایجاد تنشهای روحی، شوکهای عصبی و درنهایت مصدومیت و گاهی نیز محرومیت شده است.
در اینجا سؤالاتی در ذهن و فکر نقش میبندد که چرا متولیان ورزش کشور و صداوسیمای ملی ما بهجای تلاش در ایجاد هیجان و... برای ترویج ورزشهای همگانی و افزایش تحرک و سرزندگی مردم چندان کوششی را نداشته و ندارند؟! و چرا وزارت ورزش و جوانان در عمل و بهواقع صرفاً وزارت فوتبال شده است؟! آیا جوانان ما جز فوتبال مشکل و مسئله دیگری ندارند؟!