گرچه امروز همه توجهات به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در آمریکاست اما در هفته گذشته روز سه شنبه یازدهم آبان ماه جاری، بسیاری از نگاه ها به مجلس بود، چراکه قرار بود صلاحیت کاندیداهای معرفی شده برای وزارتخانه های آموزش و پرورش، ورزش و جوانان و فرهنگ و ارشاد اسلامی بررسی شود که خبر آن طی روزهای گذشته به اطلاع رسانده شد.
همان طور که مشخص شد فخرالدین دانش آشتیانی با 157 رای به جای فانی و احمد سلطانی فر با 193 رای به جای گودرزی و رضا صالحی امیری با 180 رای به جای جنتی، مدیریت این سه وزارتخانه را در کمتر از 10 ماه مانده تا پایان عمر ریاست جمهوری دکتر حسن روحانی برعهده گرفتند و مشغول کار شدند.
همانطور که از آرای داده شده به وزرای جدید مشخص است، کسب رای اعتماد نمایندگان برای فخرالدین دانش آشتیانی سخت تر بود، چراکه مخالفان وی که عمدتا از اردوگاه اصولگرایان بودند او را متهم به شرکت در رویدادهای سال 88 می کردند و سعی داشتند این چنین او را از رسیدن به وزارت بزرگترین وزارتخانه کشور -آموزش و پرورش- بازدارند. اما در عمل چنین نشد و وی امروز بیش از جلب رضایت نمایندگان مجلس با چالش های موجود در وزارتخانه‌ای روبروست که به جرات می توان گفت اکثریت قریب به اتفاق فرهنگیان از نادیده گرفتن خواست و مطالباتشان گله‌مند و ناراضی اند. چرا که سالهاست مدام وعده هایی را شنیده‌اند که بسیاری از آنها هیچگاه محقق نشده است و از آن بدتر، اختلاس در صندوق دخیره فرهنگیان که صدها هزار عضو دارد هم بر نارضایتی این قشر زحمتکش و فرهیخته افزوده است.
در چنین شرایطی دانش آشتیانی وارد معرکه شده تا در مدت زمان کوتاه و باقیمانده تا انتخابات ریاست جمهوری به اوضاع بغرنج سر و سامانی دهد. از طرفی وضعیت رضا صالحی امیری هم بهتر از وزیر آموزش و پرورش نخواهد بود، چراکه شرایط و اوضاع نابسامان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موجب کنار رفتن علی جنتی شد که از آغاز مورد حمایت اصولگرایان هم بود. گرچه در روز کسب رای اعتماد صالحی از غیرسیاسی بودن خود و حوزه کاری اش سخن به میان آورد و شاید این پیچیده ترین سخن وی درباره این وزارتخانه بود، چراکه اصولا آنچه موجب جدا شدن جنتی از وزارتخانه تحت امرش شد، سیاست زدگی در نگاه به مقوله فرهنگ و توقعات گروه های سیاسی موافق و مخالف دولت بود.
اینکه چگونه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی می خواهد دل جناح های سیاسی را به دست آورد و بر نابسامانی در این حوزه فایق آید، جایی که اصحاب رسانه، هنرمندان و فرهنگ دوستان طی سه سال گذشته با چالش های بسیاری روبرو بوده‌اند، نشان از سختی کار در این وزارتخانه دارد.
و اما احمد سلطانی فر که با کسب 193 رای به نظر می‌آید کار نسبتا ساده تری در وزارتخانه ورزش و جوانان دارد و از حمایت بیشتر نمایندگان در روز بررسی صلاحیت ها برخوردار بوده است در اعلام برنامه هایش اولویت را در توجه به جوانان و ازدواج و سلامتی جامعه دید. جوانانی که بیش از هر چیز نیاز به اشتغال دارند و مشکلات و تنگناهای اقتصادی موجب گریز ایشان از تشکیل خانواده و مسئولیت‌پذیری و گرفتار شدن در ناهنجاری ها شده است. قطعا وزیر ورزش و جوانان به خوبی باید بداند که هر اقدام و حرکتی در راستای کاهش مشکلات پیش روی قشر جوان و تحصیلکرده کشور، بدون حمایت گسترده دولت و سایر وزارتخانه ها و ارگان‌ها امکان پذیر نخواهد بود. در عرصه ورزش نیز متاسفانه همچنان عنان امور در دست افراد و نیروهایی است که قصد پذیرفتن محدودیت های مدیریتی خود را ندارند و مدام کارشکنی می‌کنند که در فدراسیون فوتبال به خوبی این روند کاملا آشکار است.
اما صرف نظر از دادن رای اعتماد به وزرای پیشنهادی که تا حدودی پیش بینی می شد، دادن رای اعتماد به وزرای جدید روحانی در این مقطع محک زدن مجلس هم بود و پیام هایی داشت؛ نخست اینکه جو و فضای مجلس دهم با کنار گذاشته شدن بیش از 100 نماینده از مجلس نهم به کلی تغییر کرده و نمایندگان تلاش می کنند به خواست و نظرات مردم حوزه های انتخابیه بیشتر توجه کنند تا جناح‌های سیاسی. هرچند در آغاز تشکیل مجلس دهم و عدم انتخاب محمدرضا عارف به سمت ریاست مجلس، بسیاری از چهره ها و جناح های طرفدار دولت ناامید شدند، اما در عمل و در این مقطع، اکثریت نسبی در مجلس به هواداران دولت و سیاست های رییس جمهور نزدیکترند. به ویژه که 3 وزیر یاد شده در زمان شکل گیری کابینه حسن روحانی با مخالفت مجلس نهم روبرو شده بودند.
و اما پیام دیگری که می تواند ناشی از حمایت، همراهی و همکاری مجلس با دولت یازدهم باشد این است که حسن روحانی به این نتیجه برسد که بخشی از مقابله ها و مخالفت‌هایی که موجب به کارگیری وزرا و افراد و مسئولین غیرهمسو با برنامه ها و خواست های وی شده و به او تحمیل شده اند، در صورت شرکت در انتخابات و پیروزی با چنین جوی در مجلس تکرار نخواهد شد و وی در دوره بعد بتواند بخشی از وعده های انتخاباتی که در طول بیش از 3 سال موفق به محقق کردن آنها نشده است را به کمک نیروهای شایسته‌تر، عملی سازد.
به هر حال از آنجا که رقابت بین جناح های سیاسی از این به بعد تا روز بیست و نهم اردیبهشت، زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری شدت می‌گیرد و این رقابت ها به مجلس نیز سرایت می کند، باید دید که موضع گیری و جهت‌گیری نمایندگان مجلس دهم همچنان در راستای رویکردی فراجناحی و نزدیک به برنامه های دکتر حسن روحانی و منافع ملی ادامه خواهد یافت و یا اینکه تحت تاثیر تحولات و فشارهای اصولگرایان به ویژه دلواپسان
رو به محافظه کاری خواهد بود و یا ،خدایی ناخواسته، به انفعال در راستای حفظ منافع شخصی و انتخاباتی رو می‌آورند.