روزهای پایانی هفته قبل، صحبت از طرح سؤال از رییس جمهور در صحن مجلس بود. طرحی که با بیش از 120 امضا به هیأت رییسه مجلس داده شد. ولی آیا واقعا سؤال از رییس دولت برای دومین بار می تواند به کاهش مشکلات پیش روی کشور و مردم بینجامد؟ و اصولا دعوت از احمدی نژاد کارساز خواهد بود؟
سال گذشته که موضوع طرح سؤال مطرح گردید، احمدی نژاد در مجلس حاضر شد که نتیجه ای دربر نداشت. باید دید آیا این طرح سؤال به پاسخگویی احمدی نژاد منجر می شود؟ آیا نتیجه ای بهتر از بار قبل به دنبال خواهد داشت؟ و اصولا خود سؤال چیست؟ آیا با معضلات و مشکلات جامعه رابطه دارد؟ آیا می تواند به روند انفعالی کنونی خاتمه دهد؟ آیا دولت و احمدی نژاد را وادار می کند گامهای مؤثر و مفیدی بردارند؟
بنابراین طرح سؤال به خودی خود نمی تواند کارساز باشد. آنچه در این برهه لازم است که دولت بیش از پیش خود را در برابر مجلس و عملکرد خود مسئول بداند، آن هم در زمانی که لحظه به لحظه عرصه بر بخش بزرگی از جامعه تنگ تر می گردد، مشکلات اقتصادی به عنوان نگران کننده ترین و عمده ترین معضل پیش روی مردم است.
یقینا سؤال از رییس جمهور حول این محور باید باشد که چرا کار به اینجا کشیده شده است که همگان به این باور برسند که ارزش پول ملی به شدت کاهش یافته است؟ پول ملی که اساس داد و ستدها و معاملات بوده و هست و با آن حقوق و دستمزدها پرداخت می شود، چرا باید با چنین نوساناتی روبرو شود که قدرت خرید مردم به شدت کاهش یابد و در عوض عده ای را در چشم برهم زدنی به ثروت های بادآورده برساند که رؤیایش هم باور کردنی نیست.
یقینا انتظار عمومی این است که یک راهکار و یک سیاست پولی علمی و کارشناسانه اعمال شود تا بیش از این شیرازه امور از هم نپاشد و اقشار مختلف جامعه، دسترنج و درآمد خود را بر باد رفته نبینند.
روند کنونی و بلاتکلیفی و از همه بدتر بی برنامه گی و عدم هماهنگی در اجرایی شدن تصمیمات، به بی ثباتی و بی ارزش شدن پول ملی کمک می کند.
سؤال از دولت و شخص رییس جمهور این است که آیا دولت، خود به این معضل دامن نزده و یا نمی زند؟ که اگر پاسخ بر مبنای احترام به مردم و رعایت حقوق آنان مثبت باشد، دولت به چه دلیل رو به این سیاست آورده است؟
اینکه امروز در گوشه و کنار این سرزمین، پیر و جوان در گفتگوی روزمره و داد و ستدها و خریدها، مدام نام دلار را بر زبان جاری می کنند، واقعا دردناک و شرم آور است. کشوری به عظمت ایران و با چنین تاریخ کهن و مردم هوشیار و آگاه، نباید اولین دغدغه اش سقوط ارزش پول ملی باشد.
ای کاش مجلس در سنوات گذشته و بخصوص طی این 3 سال گذشته، عملکرد دولت و سیاست های اقتصادی اش را بیشتر مورد توجه و نظارت قرار داده بود و ای کاش وقتی مجلسی ها از حقوق قانونی خویش برای طرح سؤال و یا کشاندن دولتی ها به مجلس استفاده می کردند، کمی جدی تر و قانونی تر برخورد می کردند تا صحن مجلس به محیطی کارآمدتر تبدیل می شد.
امروز همه مردم از مجلس توقع و انتظار دارند که وظیفه نظارت خود را به نحو مطلوب و شایسته انجام دهد. اگر برنامه استیضاح و سؤال مطرح میشود، کسی پیش از برگزاری جلسه نتیجه را به این راحتی حدس نزند.
واقعا نمایندگان و به ویژه آن گروه از نمایندگان که می خواهند باری از دوش مردم برداشته شود، موضوع را جدی تر بگیرند. اگر خود را موکل مردم و مجلس را خانه ملت می دانند، کمک کنند تا حضور اعضای کابینه و شخص رییس دولت در مجلس به کاهش مشکلات بینجامد و جایگاه و منزلت مجلس به طور عملی حفظ شود.
نگاه مردم به نهادها و ارگانها و اعتماد کردن به آنها نه با شعار که با عملکرد آنها رابطه مستقیم دارد.
آنچه روز استیضاح وزیر ورزش رخ داد، خود نمونه ای است که مردم را نگران می کند که مجلس سیاست انفعال پیشه کرده است. در حالی که زیان های مالی و سوء مدیریت ها بیش از هر زمانی می تواند اقتصاد ما را به ورطه سقوط بکشاند.
حال با این واقعیت ها، آیا سؤال از احمدی نژاد در جوی کاملا کاری نباید برگزار شود؟ آیا نباید جلوی کلی گویی ها و جواب های مبهم گرفته شود؟
اینکه به مجلس و مردم گفته شود که کارها روال عادی و قانونی را طی می کند و عملکردها کاملا مطلوب و ایده آل است، با واقعیت ها و گرفتاری های امروز سازگاری ندارد. اینکه قوای دیگر را به صرف نظارت و پیگیری، متهم به کارشکنی کنند، دردی را دوا نمی کند. اینکه بحران های جهانی را به مشکلات اقتصادی گره بزنیم، هرچند درصدی تأثیرگذار هستند، نادیده گرفتن واقعیت هاست و نهایتا به آنجا برسیم که گناه همه ندانم کاری ها را بر گردن تحریم ها بگذاریم هم کمال بی انصافی است.
می بینید اگر طرح سؤال عملی شود، پیش بینی شنیدن پاره ای از پاسخ ها، کار سخت و دشواری نیست. چرا که احمدی نژاد تفاوتی میان مجلس و شرکت در مصاحبه مطبوعاتی نمی بینید و هر آنچه را خود صلاح بداند و مثبت ارزیابی کند، مطرح می نماید. آن هم در زمانی که ماه به ماه و هفته به هفته، به پایان کار دولتش نزدیک و نزدیکتر می شود، عدم توفیق و موفقیت در اجرای طرحهای اقتصادی و... را ناشی از رقابتهای درون جبهه اصولگرایان می داند و تلاش می کند ناکامی ها را به گردن کسانی بیندازد که رقیب سیاسی وی بوده و یا در آینده قصد رویارویی با گروه او را دارند.
بنابراین طرح سؤال از احمدی نژاد باید بر مبنای دفاع از حقوق مردم و به دور از سیاسی کاری و به قصد حمایت بیشتر از اقتصاد و سیاستهای پولی و ارزی کشور و به هدف گسترش عدالت در جامعه باشد.