بعد از آنكه تحولات سياسي (بهار عربي) به مصر رسيد از اولين روزها تا امروز مستمر و پيوسته پيگير اخبار مصر بوده ام . مصر كشوري كه نزديك به 90 ميليون تن يعني معادل 3 برابر كشور سوريه جمعيت دارد و ارتش اين كشور بزرگترين و قوي ترين ارتش در ميان كشورهاي عربي است از دست استبداد و ديكتاتوري به ستوه آمده بود و همين امر هم باعث گرديد كه بيش از 2 سال و چند ماه پيش مردم به خيابان بيايند و خواهان سرنگوني مبارك (رئيس جمهور وقت )گردند . طي چند ماه اعتراض و كشته شدن كمتر از يك صد تن بالاخره حكومت مبارك سرنگون گرديد هر چند طي مدت اعتراضات در شهرهاي مختلف از جمله قاهره ، اسكندريه هيچ گاه شاهد تجمع ميليوني مردم نبوديم و اين خود يكي از رازهاي سرنگوني حكومت مبارك است به هر حال به دنبال اين تغيير رژيم گروه هاي سياسي فعاليت هاي گستردهاي را انجام دادند كه در راس اين گروه ها و جناح هاي سياسي و مخالف رژيم مبارك گروه اخوان المسلمين بسيار منسجم و با سابقه تر بود و به نوعي نبض اين تحولات سياسي را به مرور در دست گرفت در تنظيم قانون اساسي جديد موثر بود و خلاصه يك سال پيش نيز كانديداي اين حزب ( بعد از سال ها فعاليت و مبارزه) توانست در انتخابات رياست جمهوري پيروز شود و اما راز ديگر در تحولات سياسي مصر اين بود كه حدود 60 درصد از واجدين شرايط راي دادند از اين انتخابات استقبال كردند كه 54 درصد به محمد مرسي راي دادند همين نتيجه تا حدودي مبهم بود به هر حال محمد مرسي وارد كاخ رياست جمهوري مصر شد در اولين گام سران ارتش مصر را كه با آنان در عزل مبارك به تفاهم رسيده بودند را يا بازنشسته و يا بركنار نمود از سوي ديگر او توجهي به انفعال بخش قابل توجهي از مردم جامعه مصر كه از انتخابات و تحولات سياسي دوري كرده بودند ننمود و به آن سمتي حركت كرد كه به اخوانيزه كردن مصر معروف گرديد به اين صورت كه تمامي استاندارها را از اعضاي حزب خودش قرار داد دادستان مصر را بركنار كرد و دادستان ديگري كه وابسته و متعلق به حزب اخوان بود را سركار آورد .
يقينا در كشوري مثل مصر كه در زمان حسني مبارك داراي ده ها شبكه راديو و تلويزيوني بود و رسانه ها و مطبوعات در اين كشور نقش فعال و گسترده اي داشتند رو آوردن به اختناق و محدود كردن فعاليت رسانه ها نيز خطاي ديگري بود كه محمد مرسي انجام داد. شرايط اقتصادي بد مصر و بدهكاري بيش از 30 ميليارد دلاري به خارج روز به روز فشار را بر مردم به ويژه اقشار تهي دست و فقير مصر بيشتر و بيشتر نمود و او در مقابل اين مشكلات و نارضايتي هاي روبه فزون مردم تنها به فكر انحصار طلبي و بسط و گسترش نفوذ حزب اخوان المسلمين بود. پاسخ او به انتقادات و مخالفت ها هم اين بود كه اين فشارها از خارج به مصر تحميل مي شود و ناشي از كارشكني گروه هاي مخالف و رقيب بوده و هست اما اين پاسخ ها براي مردم مصر و مخالفان به ويژه جوانان و قشر متوسط وتحصيل كرده تكراري و غير قابل قبول بود بنابراين مخالفان محمد مرسي به تهيه و تنظيم طوماري بالغ بر 20 ميليون امضا در آستانه يكمين سالگرد به قدرت رسيدن محمد مرسي رييس جمهور مصر كردند و خواهان عزل و بركناري وي شدند. اما مرسي كه بسيار روي حزب و هوادارانش حساب باز كرده بود با اين درخواست معترضين مخالفت كرد. همين امر باعث شد تا دوباره مردم به خيابان ها بريزند و طي چند روز گذشته با برگزاري تظاهرات در شهرهاي مختلف و از جمله در ميدان التحرير (آزادي) با سر دادن شعار خواهان بركناري او و برگزاري انتخابات زودرس (قبل از موعد) شوند .
در مقابل حزب اخوان و مرسي نيز به بسيج هواداران و جناح ها و گروه هاي وابسته به اخوان المسلمين پرداختند تا كار را در خيابان و با رويارويي به نفع خود تمام كنند اما آنچه كه در طول برگزاري تظاهرات عليه مبارك شكل نگرفت. اين بار تحقق يافت و ان هم شكل گيري تجمعات و تظاهرات چند ميليوني در قاهره و تعدادي از شهرهاي بزرگ مصر كه اين همان ضربه اي بود كه بر دولت انحصار طلب و خود كامه ي محمد مرسي زده شد تا جايي كه در رويارويي خياباني با تلفات چند تني حزب اخوان و محمد مرسي طمع شكست را چشيدند بحران مصر به حدي جدي شد كه ارتش مجبور به دخالت شد تا بيش از اين شيرازه ي امور از هم نپاشد و كار به جنگ داخلي و خشونت هاي قومي و نژادي و مذهبي نكشد و اما محمد مرسي چرا نتوانست رضايت اكثريت مردم مصر را جلب كند او به بيراهه رفت او اسير غرور ناشي از فعاليت حزبي اش شد او باور نداشت كه راي دادن مردم ضمانت در قدرت ماندن نمي دهد او باور نكرد كه مردم و به ويژه جوانان داراي حقوق و آزادي فردي و اجتماعي هستند او مي خواست مردم آن طور كه او و حزبش مي خواند كار كنند يا بپوشند و زندگي كنند .
يقينا تحولات مصر ادامه خواهد يافت و محمد مرسي با اين كارت قرمز (ارحل) رفت تا حداقل عاقبتي تلخ تر از برخي شيوخ و خلفا و حاكمين مستبد منطقه در انتظارش نباشد .
اي كاش او هم به موقع صداي مردمش را شنيده بود تا ارتش در صحنه سياسي عرض اندام نمي كرد .