لطفاً با دقت به تيتري كه در بالا نوشته شده است نگاه كنيد : هزار بهانه براي شادي. بگذاريد اعتراف كنم كه هميشه از تدريس اين موضوع در سمينارهايم لذت خاص و فوق العاده اي مي برم و واقعاً كه اين مبحث چقدر جالب و تأمل برانگيز است.
شايد باورتان نشود اما هم اكنون كه مشغول خواندن اين مطالب هستيد هزار بهانه براي شاد بودن داريد. البته ممكن است يكي دو بهانه هم براي شاد نبودن داشته باشيد اما آنقدرها مهم نيست. مهم اين است كه تعداد بهانه هايي كه براي شاد بودن داريد چندين برابر بهانه هايي است كه براي توجيه شاد نبودن خود رديف كرده ايد.
آيا هم اكنون كه داريد اين كتاب را مي خوانيد كشور شما گرفتار يك جنگ جهاني بزرگ و فاجعه بار است؟
آيا مهاجمان، كشور شما را اشغال كرده و شما را اسير و برده ي خود كرده اند؟
آيا دشمنان، خانواده ي شما را به اسارت گرفته و مورد تجاوز و هتاكي قرار داده اند؟
آيا شما دچار سرطان يا يك بيماري لاعلاج و ناشناخته هستيد؟
آيا از شدت ضعف و بيماري در بستر مرگ افتاده ايد؟
آيا حافظه ي خود را از دست داده ايد و هيچ كس را نمي شناسيد حتي خودتان را؟
آيا يك معلول جسمي و يا ذهني هستيد؟
آيا يك بچه ي سر راهي هستيد و نام و نشاني از پدر و مادر خود نداريد؟
آيا دچار ناشنوايي هستيد؟
آيا دچار نابينايي هستيد؟
آيا حس لامسه يا چشايي يا بويايي شما معيوب است ؟
آيا ناراحتي قلبي، امان شما را بريده است؟
آيا خودتان يا همسرتان دچار نازايي هستيد و بچه دار نمي شويد؟
آيا تارهاي صوتي شما مشكل دارند و نمي توانيد حرف بزنيد؟
آيا بنا به هر دليلي خانواده و بستگان، شما را طرد كرده اند؟
آيا شديداً فقير هستيد تا جايي كه فكر مي كنيد هيچ كس فقيرتر از شما نيست؟
هر پاسخ منفي ِ شما به هر كدام از اين سوالات و هزاران سوال مشابه ديگر، يك بهانه براي شاد بودن است. حال خودتان قضاوت كنيد آيا واقعاً هزار بهانه براي شاد زيستن نداريد؟ منتظر نباشيد تا واقعه اي رخ دهد و شادي را به زندگي شما بياورد بلكه خودتان به عنوان يك انسان صاحب انديشه و انتخاب، به صورت آگاهانه و ارادي، دست به كارهايي بزنيد تا شادي را در شما و زندگي تان ايجاد كند. در نظر داشته باشيد كه براي شاد بودن نيازي به دلايل محكم و منطق پيچيده اي نداريد. شما مي توانيد هر چيزي را بهانه اي براي شادي به حساب آوريد. حتي مي توان بدون هيچ بهانه اي هم شاد بود و شادي كرد.
پيشنهاد مي كنم در اين مورد بخصوص از كودكان الگو برداري كنيد چرا كه آنها مي توانند در اين زمينه بهترين الگو براي ما بزرگسالان باشند.
به بچه ها نگاه كنيد، آنها معمولاً از هر بهانه اي براي شادي كردن استفاده ميكنند. سوال اينجاست كه چرا وقتي بزرگ مي شويم و ظاهراً بر ميزان عقل و درك مان افزوده مي شود اين ويژگي مثبت را كنار مي گذاريم و به جايش هر مورد كوچك و بزرگي را بهانه اي براي اندوه و دلگيري و افسردگي به حساب مي آوريم و از ياد مي بريم كه هزار بهانه نيز براي شادابي و سرزندگي وجود دارد. فراموش مي كنيم كه مي توان با كمترين هزينه و امكانات، موجبات شادي و نشاط را فراهم كرد و از زندگي لذت برد.
اجازه بدهيد يك خاطره براي تان تعريف كنم تا بهتر متوجه منظورم شويد. چند سال پيش، شب آخرين چهارشنبه ي سال بود. مي دانيد كه اين شب، معروف به شب چهارشنبه سوري است و ايرانيان طبق يك سنت قديمي آتش بر پا مي كنند و از روي آن مي پرند. هر چند اين رسم كهن، در اين سال ها به بيراهه كشيده شده و با بي احتياطي، ترقه بازي و مردم آزاري همراه شده است اما در هر حال يك رسم باستاني است كه من و خانواده ام هر سال آن را در حياط منزل مان به جا مي آوريم.
من و افراد خانواده مثل سال هاي گذشته چوب خشك كه شاخه هاي اضافي درختان حياط بود جمع آوري كرده بوديم و مي خواستيم تا آنها را در لگن فلزي كهنه و پوسيده اي كه هميشه گوشه حياط افتاده و خاك مي خورد بريزيم و آتش بزنيم. در همين حين بود كه من تصميم گرفتم پدرم را هم براي مراسم آتش بازي با خودمان همراه كنم. بنابراين به داخل خانه رفتم و پدرم را با حالتي ناراحت و گرفته مشغول تماشاي اخبار ديدم. از او درخواست كردم تا براي آتش بازي به حياط بيايد و به جمع ما بپيوندد اما پدر كه ظاهراً حال و حوصله نداشت نپذيرفت. آنقدر اصرار كردم تا بالاخره راضي شد بيايد.
اولش كناري ايستاده بود و با بي ميلي نگاه مي كرد. من و بچه ها از او خواستيم تا از روي آتش بپرد. وقتي پريد همه تشويقش كرديم چرا كه تا ارتفاع نسبتاً بالايي پريده بود كه از سن و سال او بعيد بود. پدر چند پرش ديگر هم انجام داد و حسابي مورد تحسين و تشويق ما قرار گرفت.
كم كم روحيه ي پدر عوض شد. باور كنيد پدر مثل پسر بچه ي شاد و پر جنب و جوشي شده بود كه مي خواست به هر ترتيبي شده جلب توجه كند و هنرهاي خودش را به نمايش بگذارد. بعد از هر پرش ادعا مي كرد كه اين چيزي نيست، از اين بالاتر و سريع تر هم مي تواند بپرد، و دوباره توي صف قرار مي گرفت تا ادعايش را ثابت كند. خلاصه آن شب، حسابي به ما خوش گذشت. همه از اين كه پدر شاد و سرحال بود و با ما بازي مي كرد خوشحال بوديم. بعد از تمام شدن آتش بازي رو به خواهران و برادرانم كردم و گفتم : ديديد يك لگن كهنه فلزي و پوسيده و چند شاخه ي خشك و به درد نخور، چطور توانست روحيه ي همه ي ما را عوض كند !
دوستان و خوانندگان عزيزم، شب آخرين چهارشنبه ي سال هيچ تفاوت خاصي با شب هاي ديگر ندارد بلكه فقط بهانه اي ست براي دور هم جمع شدن و شادي كردن. لحظه ي تحويل سال نيز تفاوت چنداني با بقيه ي لحظات و يا روزهاي سال ندارد. اگر سفره ي هفت سين پهن مي كنيم، ميوه و شيريني مي خوريم، روبوسي مي كنيم و به يكديگر تبريك مي گوييم، فقط به اين دليل است كه شاد باشيم. همه ي اين ها بهانه هاي خوبي هستند براي شاد بودن. خدا را شكر در فرهنگ ما ايراني ها از اين بهانه ها كم نيستند. بياييد از اين بهانه هاي زياد و دوست داشتني نهايت استفاده را ببريم. با توجه به شناختي كه از روحيات و سلايق خود داريد، ببينيد با انجام چه كارهايي مي توانيد احساس شادي و نشاط را در خود به وجود بياوريد. هر راه سالمي كه به ذهن تان مي رسد را امتحان كنيد. اصلاً چرا راه هايي كه تا به حال نرفته ايد و براي تان تازگي دارند را تجربه نمي كنيد؟
يك موسيقي شاد گوش كنيد، جست و خيز كنيد،كساني كه دوستشان داريد را دور هم جمع كنيد، بازي كنيد، آواز بخوانيد، يك فيلم كمدي ببينيد، به ورزش يا سرگرمي مورد علاقه تان بپردازيد، با خانواده و يا دوستان خود به پيك نيك برويد، با اطرافيان شوخي و بذله گويي كنيد و هر چيز كوچكي را بهانه اي براي شاد بودن بدانيد. دوباره تكرار مي كنم كه شادي يك انتخاب است يعني شما انتخاب ميكنيد كه عليرغم مسايلي كه احتمالاً داريد شاد باشيد يا نباشيد. اين را بدانيد كه اگر شادي را انتخاب نكنيد مجبوريد ميزبان غم ها، رنج ها و دردهايي باشيد كه به استقبال تان خواهند آمد. پس منتظر نباشيد كه شادي ها به سراغ شما بيايند شما به سراغ آنها برويد.