به گزارش تابناک، رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار (ع) گفت: اصولگرایی یعنی همه همّ و غم من این باشد که اگر فساد در جامعه هست، فساد از بین برود؛ اگر حق مردم پایمال می‌شود بیش از آنچه حق خودم پایمال می‌شود، نگران و معترض باشم. اصولگرایی به این معناست که ثروت مسلمین درست و با ضابطه در اختیار مردم قرار بگیرد؛ این معنای اصولگرایی است اما اگر کسی دنبال مقام یا مال و حقوق‌های کذایی باشد، این عنوان اصولگرایی را ندارد. به واسطه ضربات فراوانی که در دو دهه اخیر به اصولگرایی وارد شده، اصولگرایی از آن حقیقت اصلی خودش فاصله گرفته است. گاهی یک آقایی می‌گوید من چون در این انتخابات نقش داشتم، باید یک پستی در فلان جا به من بدهند، این نه اصولگرایی و نه مطابق با ضوابط دینی است.
تحلیل خبر
اصولگرایی و اصلاح‌طلبی، برچسب‌هایی است که به دو گروه متفاوت سیاسی در داخل کشور ما زده شده است. این تفاوت دیدگاه به آرامی از اوایل انقلاب بین نیروهای انقلاب شکل گرفت. طی چهار دهه قبل تاکنون به اصول‌گرایان عناوین راست‌گرایان و سپس محافظه‌کاران و به اصلاح‌طلبان، در مقابل راست‌گرایان، چپ‌گرایان گفته می‌شد. البته این چپ‌گرایان یا چپی‌ها با چپ‌های کمونیست و راست‌گرایان با راست‌گرایان دمکرات کاملاً فرق داشته و ریشه ایدئولوژیک آنها با هم در تناقض می‌باشد.
دو تفکر اصولگرایی و اصلاح‌طلبی هر کدام به مرور زمان با دگردیسی و تحول در دیدگاه مواجه شده و تغییراتی را در مواضع خود داده‌اند اما عیب هر دو گروه این بوده و هست که نتوانستند در دو حزب نیرومند، خود را سازماندهی کنند تا بتوانند ماندگار باشند. البته شاید این اشکال صددرصد به خود این دو گروه مربوط نشود بلکه شرایط سیاسی - اجتماعی جامعه ما به آنها فرصت چنین سازماندهی نیرومندی را نمی‌داده است.حتی بیشتر مواقع عده‌ای این طور به مردم القا می‌کردند که «حزب» تشکیلات خوبی نیست و به اندازه‌ای علیه تحزب تبلیغ کردند که هنوز هم عوام و خواص موقعی که می‌خواهند نقطه قوت خود را بیان کنند می‌گویند «ما جزء هیچ حزب و گروهی» نیستیم! با اینکه احزاب قوی در کشورهای پیشرفته با ساز و کارهایی که دارند روند امور حکومت را اصلاح می‌کنند، جلوی انحرافات را می‌گیرند و با طرح و برنامه‌های قوی و علمی و پرورش نیروهای نخبه و کادرسازی، قوی‌ترین افراد را برای اداره کشور آماده می‌کنند، اما چون در کشور ما این دو تفکر (اصلاح‌طلبی و اصولگرایی) نتوانستند در قالب احزاب نیرومند درآیند فقط مواقع انتخابات با طرح شعارهایی به هیجانات آنی جامعه دامن زده و اهداف خود را دنبال کرده و می‌کنند لذا صرفاً به صورت محفلی با تعدادی اندک به جلسات اختصاصی بسنده کرده و هیچ برنامه‌ای برای پرورش و تربیت نیروها نداشته و ندارند. اینکه آیت اله لنکرانی گفته، «اصولگرایی با حقیقت خود فاصله گرفته» کاملاً درست است، سال‌هاست که همه جناح‌ها و گروه‌های سیاسی «یک حقیقت واحد» را دنبال نمی‌کنند و هر کس برسد بنابر سلیقه‌اش خود را اصلاح‌طلب یا اصول‌گرا می‌نامد و هیچ ضوابط مشخصی برای تعریف آنها وجود ندارد به همین خاطر اکثراً با تضادهای درون‌گروهی مواجه شده و تجزیه می‌شوند. کشور ما باید از این فاز خارج شده به سمت شکل‌گیری احزاب واقعی نیرومند برود. البته اگر فرصتی وجود داشته باشد.