تقریبا در همه جوامع، جا افتاده که به حریم خصوصی افراد، تجاوز نشود و به قول معروف، چهار دیواری اختیاری، حفظ شود.
هر چند مقدار و میزان این چهار دیواری ها به یک اندازه نیست و بعضا متأسفانه محدودیت هایی نیز اعمال می گردد.
البته برعکس گذشته، محدوده این چهار دیواری ها، گاهی بسیار فراتر از دیوارهای یک خانه و یک شهر است و این باز بستگی به نوع نگاه ها و آزادی های مردم دارد. چرا که امروز، خلوت و اندرونی ها شاید به آن سوی کره خاکی می رسد.
برای مثال، اگر بر این باور باشیم که گفتگوی مردم با هم نیز جزو خلوت و آنچه میان افراد گفته می شود، حرمت دارد، وسعت این چهار دیواری خیلی وسیع تر می گردد. بنابراین هک کردن و شنود (دزدکی گوش دادن) تلفن و امثالهم، به هر دلیل و بهانه ای که افراد راضی نباشند، حرمت شکنی است.
چرا که گفته های افراد پای تلفن می تواند تبدیل به سوژه هایی گردد و مورد استفاده قرار گیرند.
پس امروز نه تنها ورود بدون اجازه به محل زندگی و یا کار افراد، تجاوز به حریم خصوصی و شخصی است، که گوش دادن به مکالمات هم خلاف محسوب می شود و هر شخص حقیقی و یا حقوقی که مبادرت به این کار ناپسند کند، مرتکب خلاف و جرم شده است. چرا که براساس قوانین، حتی ورود نیروهای پلیس به خانه و محل کار افراد نیز باید با مجوز قانونی صورت گیرد. چرا که اگر هرکی هرکی شد، دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود و جرم و جنایاتی رخ می دهد که گهگاه این گوشه و آن گوشه دنیا اتفاق می افتد و خبرهای آن، کم و بیش به اطلاع رسانده می شود.
اما حالا که صحبت از خبررسانی شد، بد نیست بدانید که یکی از قدیمی ترین و بزرگترین مؤسسات مطبوعاتی جهان در انگلیس، یعنی روزنامه »نیوز آو د ورلد«
(news of the world)با قدمت 168 سال و با تیراژ میلیونی، به خاطر سرک کشیدن به اندرونی ها، مجبور به بسته شدن گردید. البته نه توسط دولت انگلیس، که به خاطر فشار افکار عمومی و در حالی که میلیون ها خواننده پر و پا قرص داشت، در مقابل مردم کم آورد و با این آوازه، با این حرکت زشت، تعطیل شد و این رسوایی تا آنجا کشیده شد که سردبیر آن نیز بازداشت شد.
این قصه از آنجا شروع شد که این روزنامه، برای یکه تازی رو به هک کردن تلفن که همان شنود خودمان است آورده بود و با گرفتن اطلاعات مخفی از مردم و یا بهتر بگوییم از افراد پرنفوذ، مطالب داغ و پر سر و صدا چاپ می کرد که گاهی برای افراد و یا خانواده ها خیلی خیلی گران تمام می شد و بر غم و غصه های مردم می افزود. موضوعاتی که بسیاری از مردم، تلاش می کردند که مخفی باقی بماند، در اثر یک غفلت و اعتماد، بلای جان بسیاری از مردم به ویژه خوانندگان، بازیکنان، ستارگان فیلم ها، حتی بخش هایی از نیروهای نظامی و پلیس گردید.
قسمت تکان دهنده اش این بود که مشخص شد در مواردی هم که مردم از طریق تلفن به دام نمی افتادند، این نشریه به کمک پلیس و شنودهای پلیس به اطلاعات مورد نظرش دست می یافته است و از آنجایی که نخست وزیر انگلیس از یکی از مسئولان قبلی این روزنامه در هیأت دولت خود بهره جسته است، امروز کار براون هم سخت شده است و نخست وزیر به مجلس آورده شد تا پاسخگوی نمایندگان مردم باشد که چرا چنین سوء استفاده هایی در دوره زمامداری وی صورت گرفته است.
هرچند که امروز پر سر و صداترین موضوع در انگلیس، رسوایی روزنامه و مؤسسه بزرگ و جهانی مطبوعاتی news of the world و زیرمجموعه هایش در انگلیس و کشورهای دیگر است، اما صحبت از سوء استفاده این نشریه در خارج انگلیس، حتی در آمریکا نیز می شود، بنابراین مالک این نشریه که یکی از ثروتمندترین و معتبرترین افراد در انگلیس و اروپا هم بود، یعنی راپرت مرداک، در نخستین ساعات افشای خبر شنود تلفنی روزنامه اش، مجبور به عذرخواهی و پوزش از مردم گردید و بلافاصله دستور تعطیلی آن را خودش صادر کرد.
اما افکار عمومی به ویژه افرادی که در این رسوایی مطبوعاتی، ضرر و زیان دیده اند قانع و راضی نشده اند و مرداک 80 ساله که به اندازه نیمی از قدمت روزنامه اش سن دارد و پسرش در مجلس و نهادهای قانونی و قضایی و در مصاحبه های رادیو و تلویزیونی و مطبوعاتی شرکت کرده و از بی خبری و بی اطلاعی از این حرکت غیرانسانی و زشت می گویند.
به راستی سزای هر کسی که به خلوت و زندگی شخصی مردم دست درازی می کند و حریم و حرمت ها را می شکند، جز رسوایی، جز شرمندگی، جز ندامت و پشیمانی نیست. چرا که اگر اعتماد و اطمینان ها را فدای تیراژ و شهرت کنیم، روزی می رسد که خودمان نیز قربانی چنین سیاست و ترفندی می شویم. همان عاقبتی که نصیب مرداک و مؤسسه و پرسنلش شد.
اما پشیمانی واقعی هم سودی ندارد، چه رسد که عوام فریبی هم در کار باشد و مرداک گفت که شرمنده است!