در گذشته که مثل امروز ده ها کانال تلویزیونی و انواع و اقسام برنامه های سرگرم کننده و کلاس های فوق برنامه زمستانی و تابستانی نبود، قصه گفتن متدوال ترین راه برای سرگرم کردن کودکان و نوجوانان بود. گاهی قصه ها را بزرگترها از روی کتاب می خواندند، گاهی هم از بر بودند و قصه سازی هم می کردند.
اما همه قصه ها با یکی بود و یکی نبود غیر از خدا هیچکس نبود شروع می شد. جمله ای که خیلی معنا و مفهوم داشت. اما در عالم خردسالی برای بچه ها به کلام آغازین قصه ها تبدیل شده بود. ولی به مرور که کودکان بزرگ و بزرگتر می شدند، کم کم به درک واقعی می رسیدند که این دنیا موقت و گذراست و تنها خالق یکتا پایدار است.
اما این حقیقت مسلم هم نتوانسته برخی را از جاه طلبی و انحصار طلبی بازدارد. یعنی با وجودی که می دانند این دنیا به هیچکس وفا نمی کند، باز دست از زور و زورگویی برنمی دارند. اصولا این موجود دوپا (آدم) اگر منش و مسیر مثبت را پیشه کند، یعنی دست از تعدی و تجاوز به حقوق دیگران بردارد، همنوعان و بندگان خدا را دوست داشته باشد، آزادی خودش را با دیگران قسمت کند و به اندازه گلیمش، پایش را دراز کند، انسان می شود. انسانی که به تعالی می رسد و اولین شرط انسانیت را در بندگی خدای احد و واحد می بیند. بابت اعتقاداتش هم فخر نمی فروشد و معامله نمی کند.
حالا اهل هر مرام و مذهب و مسلکی که هست، بنده واقعی خدا و آزاده و انسان تمام می شود.
اما حیف که این قصه به اینجا ختم نمی شود و در طول مدتی که آدم خلق شده، کم نبوده و نیست جنگ و خونریزی هایی که بابت اعتقادات به راه افتاده که نه تنها از انسانیت خبری نبوده که پای شرک و پشت پا زدن به اعتقادات هم در میان بوده است. تا جایی که شماری ادعای خدایی و پیامبری هم کرده اند و بدبختانه از آنان بدتر، پیروان جاهل و نادان شان هستند که برای این مشرکین از خدا بی خبر جان فدا کرده اند و یقه دریده اند.
اینکه می گوییم از خدا بی خبر، بدان خاطر است که اگر ذره ای به خدا و یکتاپرستی واقف بودند با چنین ادعاهایی در طول تاریخ به جان دیگر آدم ها نمی افتادند و این چنین خاطرات تلخ و ناگوار از خودشان به یادگار نمی گذاشتند. هر چند آدم ها دارای دو خوی انسانی و حیوانی هستند و هر چند خوی انسانی راه درست و صواب است، اما امان از خوی حیوانی که باید گفت برخی از آدم ها کاری می کنند که از حیوانات درنده و زبان بسته هم سر نمی زند و به قول معروف، دست شیطان را هم از پشت می بندند. شیطانی که نهایت گمراهی و تباهی است. اما او هم باید از برخی آدم ها درس بگیرد که گاهی بابت جاه طلبی و دنیا پرستی، چنان قداست سازی می کنند که آدم شاخ درمی آورد.
در همه ادیان از قول پروردگار سبحان نقل شده است که خداوند، انسان ها را به شناخت و آگاهی یافتن از ذات پاکش فرامی خواند و دوست دارد که بندگان با علم و اطلاع و کسب معرفت، رو به پرستش آفریدگار بیاورند.
اما در طول تاریخ کم نبودند حاکمی و جبارانی که به کمک قوه قهریه، مردم را وادار کرده اند که چشم و گوش بسته، مطیع و فرمانبردار باشند.
گاهی چاشنی این ترفند، قداست سازی هایی است که توسط عوامل و نوکران مزدورشان صورت می گیرد.
تصور اینکه یک شهروند، یک آدم را به چنان منزلت و مقامی برساند که خودش را جانشین پروردگار بداند و بر روح و روان و جسم و جان دیگر همنوعان هم حکومت نماید، شاید به این راحتی در اذهان افراد مخلص و معتقد به ذات پاک الهی و هر انسان آگاه و آزاده نگنجد که چرا این آدم ها چنین حقیرند.
بهترین نمونه و موردی که در این عصر و زمان از این نوع حرکت های مشرکانه و غیرانسانی است، روند حاکم در عربستان سعودی است. یعنی ملک عبداله که تا چند سال پیش، چشم انتظار نشسته بود تا پادشاه وقت بمیرد و به حکومت برسد تا شاه شود و بر تخت نشیند، بعد از چند سال پادشاهی و سلطنت کردن و با وجودی که قادر به انجام دادن امور شخصی خود نیست و کمتر از آنچه که از او ساخته اند می تواند بشنود، ببیند و بفهمد را برای حفظ تاج و تخت و حکومت عده ای بر سرنوشت مردم و مقابله با هر صدای آزادی خواهانه قدسی کرده اند.
یعنی به دنبال تغییر نظام ها در برخی کشورهای عربی و برای مقابله و سرکوب مخالفان در عربستان، اخیرا قانونی از مجلس فرمایشی گذرانده اند که هرکس در صلاحیت پادشاه شک کند، به 10 سال زندان محکوم می شود.
حال ببینید که این آدم هایی که تا انسان شدن اینقدر فاصله دارند، چطور و چرا می خواهند با قانون های من درآوردی، فردی که دیر یا زود جان به جان آفرین خواهد داد را برای عوام فریبی، به قداست برسانند و با ده ها لقب و صفت، نام او را بر زبان می آورند که تنها پروردگار متعال و حکیم، قادر به تحمل و گذشت از این همه خرافه سازی و خرافه پرستی های افراد جاهل و نادانی است که در هزاره سوم در سرزمین یکتاپرستی رو به بت پرستی (فرد پرستی) آورده اند و می گویند نگران سرنوشت مؤمنین در اینجا و آنجا هم هستند، اما قصه آنان نیز بدون شک با یکی بود و یکی نبود غیر از خدا هیچکس نماند، شروع و خاتمه می یابد.