انسان تا آخرين لحظه حيات در هر سن و تحصيلاتي كه باشد، نياز به يادگيري دارد. ما زندگي مي كنيم كه ياد بگيريم و چگونه بهتر زيستن را انتخاب كنيم . زيرا انسان ها همه بدون استثنا خطا مي كنند و تجربه نشان داده كه بايد براي موفقيت و پيشرفت در زندگي خطا ها را جبران كرده و اهميت اين موضوع در اين است كه ابتدا متوجه شويم و سپس جبران كنيم زيرا ممكن است بعضي ها متوجه خطاهاي خويش نباشند. شايد اين جمله را بارها شنيده باشيد كه طول زندگي مهم نيست، بلكه عرض آن مهم است. يعني كساني هستند كه با وجود عمر طولاني خويش در زندگي هيچ كار مثبت و پسنديده اي براي اجتماع انجام نداده اند. برعكس اشخاصي هستند كه در مدت زمان عمر كوتاه خويش كم كم به خواص پيوسته اند ، يعني زندگي با هدف و معني داري را براي خويش برگزيدهاند. مانند استادان و آثارشان ، هنرمندان، پزشكان و جراحان ، مخترعان و مبتكران و ... (كه البته خواص هم در جاتي دارند) توجه داشته باشيد كه اگر شكستي در زندگي خانوادگي ، اجتماعي و كاري برايتان پيش آمد، نااميد نشويد و بدانيد كه اگر با حواس و متمركز و به قول معروف ششدانگ حواس از خداوند چيزي را طلب كنيد و در آن جهت گام برداريد مسلما به نتيجه مطلوب ميرسيد.
لازم به يادآوري است كه بعضي ها انگار به دنيا آمده اند تا فقط كار كنند و به سخن ديگر زندگي مي كنند تا فقط كار كنند و به مسائل ديگر زندگي مثل عشق و علاقه و دلبستگي ها ، ارتباط با بستگان و دوستان ، لذت بردن از سرگرميهاي علمي ، فرهنگي ، هنري مثل مطالعه نواختن سازي، نقاشي، پيكر تراشي، خطاطي و لذت مسافرت ، لذت پخش غذا و ميل كردن آن را از دست مي دهند. در حالي كه بايد كار كنند تا به بهترين وجه ممكن زندگي كنند. باوركنيد بعضي ها از خيلي چيزها و نعمت هاي خداوند لذت نميبرند و استفاده نمي كنند و درك نمي كنند، پس بياييم ياد بگيريم كه چگونه زندگي خوبي داشته باشيم و بدانيم كه براي يادگيري هيچوقت دير نيست . همين حالا فكر كنيد و انتخاب كنيد كه چگونه از اين ديدگاه به زندگي نگاه كنيم ، حتما زندگي برايتان معنا دار مي شود.