دمای طبیعی بدن آدم ها معمولا بین 37 تا 38 درجه است و اگر از این حد حتی به اندازه یک درجه هم بالا رفت، می گویند فرد تب دارد و باید علت را جویا شد که ممکن است نشانه ای از بیماری و یا عفونت و... باشد.
فقط آدم ها نیستند که تب می کنند، زمین هم تب می کند. زمانی که دمای زمین از حد و اندازه های معمول بالاتر رود، باید به فکر چاره بود. به ویژه آنکه طی یکصد سال گذشته، کارشناسان و محققان بر این باورند که دمای زمین بیش از یک درجه گرمتر شده است و باید به فکر راهکاری جهانی برای کاهش حداقلی 2 درجه از دمای کنونی بود.
خب همان طور که تب کردن آدمها موجب اختلالاتی در رفتار و کردار و سلامت افراد می شود، افزایش دمای زمین از میزان کنونی نیز پیامدهای خطرناک زیست محیطی و اقلیمی دارد. آب شدن
یخ های قطبی علاوه بر انقراض گونه های حیوانی و... موجب بالا رفتن آب دریاها می شود و صحبت از ناپدید شدن برخی جزایر و کشورها به میان آمده است. اما این بدان معنا نیست که آنانی که در جاهای مرتفع ساکن اند، ایمن خواهند ماند.
خشکسالی ها و آلودگی هوا، خطری است که بخش قابل توجهی از این کره خاکی را دربر خواهد گرفت و همه این مصیبت ها طی
دهه های اخیر و در قرن بیستم ناشی از صنعتی شدن کشورها و ماشینی شدن زندگی آدمهاست. به همین دلیل هم ظرف بیست سال گذشته بر فعالیت گروه های حامی محیط زیست در جهان افزون گردیده است تا شاید بتوان پیش از آنکه خیلی دیر شود، کاری کرد و دنیا را نجات داد.
قطعا در این امر، کشورهای آلوده کننده پرجمعیت و غول های صنعتی، نقش بسزایی خواهند داشت. برای نمونه برآورد شده که 50 درصد گازهای گلخانه ای را چند کشور صنعتی تولید کرده اند که در رأس آنها چین و سپس آمریکا قرار دارند. جالب است بدانید که کشور ما نیز یک و نیم درصد آلایندگی هوا و گازهای گلخانه ای را تولید می کند. هر چند که این میزان در مقایسه با کشورهای صنعتی ناچیز است، اما ما جزء ده کشور نخست در این رنکینگ (رتبه بندی) قرار داریم. به همین دلیل هم در بیست و یکمین نشست تغییرات اقلیمی که تحت تدابیر امنیتی در پاریس برگزار شد، یکصد و نود و پنج کشور جهان شرکت داشتند، این اجلاس با حضور رؤسای جمهور، نخست وزیران و نمایندگان سیاسی و محیط زیستی برگزار گردید. از ایران خانم دکتر ابتکار مشاور رییس جمهور و رییس سازمان حفاظت از محیط زیست کشورمان شرکت داشت. طی چند روزی که این نشست برگزار گردید، شرکت کنندگان به تبادل نظر پرداختند و طبق معمول سخنرانی و مصاحبه های نمایندگان کشورهای اصلی تولید کننده گازهای گلخانه ای، توجهات را به خود جلب کرد و دستها به سوی چین و آمریکا و اروپا دراز گردید و بیشترین انتظارات به آنها ختم شد.
و اما در این نشست، صحبت از آن بود که برای خارج شدن از این اوضاع هشدار دهنده و زیان بار، نیاز به حداقل بیست میلیارد دلار بودجه می باشد و در طول برگزاری نشست که با حضور دبیرکل سازمان ملل، بان کی مون برگزار گردید که نشانگر جهانی بودن مشکل می باشد، اشاره شد که در این راستا هنوز مشکلاتی وجود دارد، یعنی مشکل در پذیرش سهمیه هاست. سهمیه هایی که
غول های صنعتی به راحتی ملزم به رعایت کردن آنها نمی شوند. برای مثال یکی از آلوده ترین شهرهای جهان، پکن، پایتخت چین است. طوری که چندین برابر حد نهایی آلودگی را دارد، اما این کشور به راحتی نمی تواند برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای همکاری لازم را نماید، چرا که این عمل را مخالف با توسعه کشور و اشتغال می داند و از عوارض آن که می تواند بحران سیاسی و اجتماعی باشد نگران است. بنابراین کار، بسیار سخت است، شاید در ادامه، روزی جنگ و جدال بر سر حفظ سلامتی ساکنان زمین و بهبود شرایط جوی صورت گیرد، البته نه جنگ اتمی که همین غول های صنعتی
زرادخانه ها را پر کرده اند و نه بمب هیدروژنی که کره شمالی هم ادعای پیوستن به باشگاه کشورهای دارای این نوع سلاح مرگبار و هولناک را دارد، جنگ واقعی را مردم این کشورها با دولتها شروع خواهند کرد. همان طوری که گروه سبزها در آلمان به موفقیت های سیاسی و زیست محیطی رسید و عملا کنترل دولت و هدایت سیاست گذاری و برنامه ریزی در آن کشور را در اختیار دارد.پس در این راستا نقش ملت ها برای وادار کردن دولتهای خاطی از تولید آلاینده ها و کاهش تولید گازهای گلخانه ای که چون در کیسه نایلونی کردن سر موجود زنده ای،
می تواند منجر به مرگ او گردد، جلوگیری کنند.
و اما صرف نظر از وظیفه دولتها در بهبود شرایط آب و هوایی و حفاظت از زمین، نقش تک تک ساکنان این کره خاکی نیز تأثیر گذار است که علاوه بر حضور و همکاری با ان جی اوها یا
سازمان های مردم نهاد (سمن ها)، خود شخصا ملزم به تلاش برای کاهش آلودگی ها با تغییر در شیوه زندگی و رعایت ضوابط و شرایط مناسب برای برخورداری از آب و هوای پاک، تمیز و سالم گردند.پس در این راستا نیز تک تک هموطنان می توانند نقش آفرینی کنند تا از تب زمین بکاهند ونشاط و سلامت را برای جامعه به ارمغان بیاورند و کشورمان را زیباتر سازند.