درست زمانی که مردم ایران اقدام جنایتکارانه و متحجرانه دولت عربستان سعودی در اعدام 47 تن از شهروندان و معارضان شیعه و سنی از جمله شیخ نمر را محکوم می کردند و در فضای مجازی اعتراضات خود را از بیدادگاه های کشور انتشار می دادند، ناگهان فضا به سمت و سوی تجمع در مقابل کنسولگری عربستان در مشهد و سپس سفارت آن کشور در تهران سوق داده شد و نهایت امر آن شد که نمی بایست صورت می گرفت.
حمله به این مراکز و آتش زدن آنها و تخریب اموال دولت عربستان، چنان جو سنگینی را ایجاد کرد که بسیاری از مقامات کشور به ویژه رییس جمهور مجبور به واکنش شده و بابت این اقدام به نوعی، دلجویی نمود و این حرکت را غیرمسئولانه خواند.
علیرغم محکوم شدن این اقدامات از سوی دولت کشورمان، عربستانی ها که گویا منتظر فرصتی بودند، سفارتخانه خود را در تهران بستند. عادل الجبیر، وزیر خارجه آن کشور در گفتگویی که با رسانه های خارجی و داخلی کشورش داشت، قطع کامل روابط با ایران را اعلام نمود. در پی بسته شدن سفارت عربستان و خروج دیپلمات های این کشور از ایران، بسیاری از مسئولین در قوه قضاییه و نهادهای نظامی و انتظامی و... حرکت عده ای به مراکز دیپلماتیک عربستان در تهران و مشهد را محکوم کردند و در این میان برخی علاوه بر محکومیت،عده ای از حمله کنندگان به سفارتخانه و کنسولگری عربستان را، خودسر و قانون شکن نامیدند.
اما آنچه متأسفانه بعد از موضع گیری ها و اظهار نظرها صورت گرفت، اقدام چند کشور هم پیمان با سعودی ها همچون بحرین و... در قطع روابط و سودان و امارات متحده عربی و... در کاهش سطح روابط و اجلاس و بیانیه های اتحادیه عرب در محکومیت آتش زدن سفارت عربستان بود. هر چند عربستان طی دهه های اخیر، روابط سیاسی پرتنشی با کشورمان داشته است و گاه مرتکب تخلفات سیاسی و نادیده گرفتن اصول بین المللی و حسن همجواری گردیده است. این کشور در برخورد با زایران ایرانی در مقاطع زمانی مختلف نه تنها بدرفتاری نموده بلکه مرتکب جنایت هم شده است و آل سعود، خود را رقیب ایران می پندارد ودر سوریه و عراق و یمن و بحرین و دیگر مناطق به نوعی رو در روی ایران قرار دارد، با این وجود حرکت هایی همچون حمله به سفارتخانه این کشور، چاره کار نبود و اگر برخی چنین می پندارند، آن را باید هنگامی که در منا صدها زایر ایرانی و غیرایرانی جان باختند و... آن هم به روش های حرفه ای و قانونی، صورت می دادند.
حال به اینجا رسیده ایم که اعدام 47 شهروند عربستانی و محکومیت جهانی و حقوق بشری از آن، به طور کامل به تعطیلی برخی سفارتخانه ها منجر شده است. حتی فدراسیون فوتبال آسیا نیز بنا به درخواست عربستان مبنی بر برگزاری دیدارهای قهرمانی جام ملت های آسیا میان این کشور با تیم های ایرانی در کشور ثالث درگیر شده است.
از بازار سکه و ارز هم همین بس که فرصتی برای سودجویان شد و دلار آمریکا، ریال عربستان، دینار کویت، درهم امارات و... گران شد. در بحث دیپلماتیک، آمریکا، انگلیس، روسیه و تعدادی از کشورها، گردن زدن و اعدام شهروندان عربستانی را محکوم کردند.
اما از سوی دیگر، مستقیم و غیرمستقیم حمله به سفارت عربستان را نیز اقدامی غیردیپلماتیک و نادیده گرفتن حقوق کشورها ارزیابی نموده اند.
در عرصه سیاسی بار دیگر مقابله عربستان و ایران به مانعی بر سر گفتگوهای صلح سوریه، یمن و حتی ناآرامی های بحرین تبدیل شد و همچون گذشته، آمریکا و غرب در کنار عربستان و روسیه هم در کنار دیدگاه های همسو با ایران موضع گیری کرده اند.
یقینا مردم ایران ظلم ستیزند، اما با بحران آفرینی نیز مخالفند و مایل نیستند در هیچ نقطه از دنیا، بابت تنش های سیاسی و بین المللی، اقتدار و عزت و استقلالشان خدشه دار شود؛ لذا از هر رویکرد و اقدامی که پای ابرقدرتها و قدرتهای زورگو را به میان کشد و تهدیدی علیه استقلال کشورمان گردد، بیزارند و با آن مقابله می کنند تا نشان دهند چرا در عرصه تمدن و فرهنگ و روابط انسانی در هر دوره و عصری، ایرانیان با قدمت چند هزار ساله مردمی قدرتمند و بشر دوست بوده و هستند و با عزت به اصالت فرهنگی شان در جامعه جهانی افتخار می کنند.
چنین مردمی که با تروریسم، اختناق و ظلم مقابله می کنند، نمی توانند خودجوش و خودسرانه دست به قانون شکنی بزنند. پس آن قانون شکنی ها و ایجاد هرج ومرج، خواست و تمایل مردم ایران نبوده و نیست؛ لذا بار دیگر این قبیل حرکتهای غیرمسئولان که در راستای نقض حقوق شهروندان و قانون گریزی است محکوم می گردد؛ به ویژه آنکه چنین رویکردهایی موجب ضرر و زیان فراوان به کشور و مردم می شود.اما آنچه که ابهام آمیز و مشکوک می نماید، این است که هدف حمله کنندگان (خودسرها) به سفارت عربستان، اعتراض به اقدامات شرم آور این کشور بوده، یا می خواسته اند آب در آسیاب کسانی که با پسا برجام و گسترش روابط ایران با کشورهای منطقه و دنیا مخالفند بریزند؟شاید هم فراتر از این به دور کردن اذهان عمومی از مسایل و اموری دلبسته اند که مردم با آنها همراهی و همکاری نمی نمایند.
هدف هر چه باشد، مردم ایران خودسر و قانون شکن نیستند.