یکی از امیال سیری ناپذیر بشر در طول تاریخ میل به قدرت است که همواره و در هر حال برای دستیابی به آن از هر کوششی فرو گذاری نمی کند حتی از زیر پا نهادن همنوعان خویش نیز ابایی ندارد و در این راه ایشان را پلی برای رسیدن به قدرت قرار می دهد .
بدون شک قدرت در حد متعارف آن و تا آنجا که انسان بتواند حق خویش را حفظ نماید و یا بتواند ناحقی را حق نماید، امری ممدوح و مورد پذیرش و ستایش است .
اما همانگونه که پیشتر نیز اشاره شد ، نفس انسان میل به قدرت در حد اعلا و مطلق آن را در سر می پروراند هر چند آن را بر زبان خویش جاری نکند .
قدرت چه در بعد فردی و چه در بعد اجتماعی آن اگر از حد معینی فراتر رود فساد به همراه خواهد داشت و این موضوع جز در مورد پیامبر و ائمه معصومین علیهم السلام در مورد هر بنی بشری صدق می کند .
گر جه برخورداری از قدرت فی نفسه بد نیست و حتی می توان گفت تا حدودی لازم است و مانع از تعدی و تجاوز دیگران به حریم انسان می شود، اما اگر قدرت در فرد انسان حالت مطلق پیدا کند همچون تیغ در دست زنگی مست ، خطرناک می نماید و هر لحظه بیم آن می رود که فرد قاهر به دیگران آسیب رساند .
نگاهی به تاریخ نشان می دهد که فرعون و فرعونیان آن گاه که قدرت بی حد را در کف خویش یافته اند ، ادعای خدایی کرده و هر کس را در مقابل خویش دیده اند از دم تیغ گذرانده اند .
قدرت طلبی انسانها به عنوان یک امر ذاتی در انسان در ادوار مختلف نمود و بروزهای گوناگونی داشته و هر زمان به شکلی خودنمایی کرده است .
گاهی بصورت عریان و با از دم تیغ گذراندن مخالفین بصورت علنی و گاه با تدبیر و تدلیس و مکر و نیرنگ و فریب دیگران با استفاده از الفاظ و کلمات زیبا و فریبنده و دست گذاشتن بر نقطه ضعف های دیگران و یا برانگیختن حس حرص و طمع و آز ایشان و گاهی با .... به هر حال هدف پیدا و پنهان از این گونه رفتار دستیابی به قدرت است و بس.
آن گونه که در داستان ضحاک ماردوش ، شیطان در قالب پیر خردمند و یا طباخ به بارگاه ضحاک نزدیک شده و با تحریک حس جاه طلبی و قدرت طلبی وی کار را به جایی می رساند که وی برای ادامه سلطنت و بقای حکومت خویش هر روز مغز دو جوان را خوراک مارهایی که بر دوشش سبز شده اند، می نماید .
تجربه نشان داده است که هرگاه انسان در برابر زیاده خواهی دیگران کوتاه بیاید و از سر تواضع و فروتنی و یا گذشت و فداکاری از حق خویش عدول کند ، نفس سرکش به آن مقدار قناعت ننموده و زیاده تر می طلبد .
آری این حکایت بشر امروز است و این حکایت همچنان ادامه دارد...