وقتی که سخن از دیوار به میان می آید، دو تصویر به ذهن می رسد؛ نخست اینکه جنس دیوار از چیست و سپس اینکه دیواری که از آن یاد می شود، بین کدام دو فضا جدایی انداخته است.
دیوار سنگی و آجری را همه شنیده اند، اما تاکنون دیده یا شنیده نشده که دیواری از جنس «مهربانی» ساخته شود. مهربانی مفهومی کیفی و روحی از جنس ایصال، به هم پیوند دادن و فاصله ها را از بین بردن است، اما دیوار هر جا سر برآورده، نقش جدا کنندگی را برعهده داشته و به جای دوستی، دوری و جدایی ایجاد کرده است.
معلوم نیست با چه اکسیری، دو چیز متضاد، یکی کیفاً و دیگری کمّاً دست به هم داده و «دیوار مهربانی» را خلق کرده اند. از نوشته های «دیوار مهربانی» می توان دریافت که معمار این دیوار باید از آسمان آمده باشد و نمی تواند کار زمینی ها باشد، یعنی: «مجمع یاری دهندگان آسمانی»
انصافا و ایمانا شأن و جایگاه ایمانی و انسانی یک مسلمان، آن هم پیرو شخصیت فوق العاده ای چون حضرت علی(ع)، اجلّ از این نیست که در خیابان شهر و دیارش «دیوار مهربانی» از این نوع بسازند و تن پوش های دست چندم را از آن آویزان کنند و به این شیوه سخیف و تهوع آور، نیازمندان با آبرو را کمک کنند!!
این افراد یا اسلام را خوب نمی شناسند و یا ندانسته با حیثیت جامعه اسلامی بازی می کنند. چهارده قرن پیش حضرت امیر، این مرد آسمانی، راه یاری رساندن به فقرا را به ما یاد داده است. آن حضرت به طور پنهانی و شب هنگام، خوراک مستمندان را بر در خانه هایشان می گذاشت. به طوری که پس از شهادتش و با قطع شدن جیره مستمندان، آنها فهمیدند دستگیر و یاورشان چه کسی بوده است.
با در اختیار داشتن این الگوی زیبا، چرا عده ای باید نعل وارونه بزنند و با آبروی مردم بازی کنند؟! این نوع اقدامات در جوامع مسیحی رواج دارد و افراد محترم، «مجمع یاری دهندگان آسمانی» احتمالا یادشان رفته و یا یاد نگرفته اند که نگاه اسلام به کرامت انسان با نگاه مسیحیت به کرامت انسان بسیار متفاوت است. بهتر است ابتدا در منابع اسلامی برای کارهایمان دنبال الگو بگردیم و اگر نیافتیم، دست به ابتکار بزنیم!
پیشنهاد می شود به جای این دیوار نامناسب، لباس های دست دوم در نقطه ای از بازار جمع آوری و به قیمت بسیار ناچیز به افراد فروخته شود تا عنوان معامله داشته باشد و موضوع آبروی مردم در بین نباشد.