وزیر آموزش و پرورش گفت: آنچه در حوزه پرورشی و فرهنگی به صورت هفتگی گزارش می‌خواهم بحث حوزه آسیب‌های اجتماعی است.
به گزارش خبرگزاری مهر، علیرضا کاظمی در دیدار صمیمی با کارشناسان معاونت پرورشی و فرهنگی با بیان اینکه در آموزش و پرورش همیشه نگاه بنده، نگاه به ارتقای حوزه پرورشی بوده است، اظهار کرد: امروز خوشحالم که در دیدارهای صمیمانه خود با معاونت‌ها، اولین دیدار خود را با حوزه پرورشی و فرهنگی گذاشتم.
وی ادامه داد: امیدوارم با روحیه همدلی، هماهنگی و هم اندیشی در دوره‌ای که این سربازی نصیب من به عنوان یک معلم پرورشی شده است دغدغه‌های مقام معظم رهبری را محقق کنم.
وزیر آموزش و پرورش با تاکید بر اهمیت حوزه پرورشی و فرهنگی گفت: آنچه می‌ماند رفتار انسان است، اگر شهیدان رجایی و باهنر در عمق تاریخ ماندگار شدند به دلیل داشتن رفتار و نگاه ماندگار بود.
وزیر آموزش و پرورش اظهار کرد: در حوزه پرورشی و فرهنگی ۷۰ چالش اساسی شناسایی و احصاء شده است اما این حوزه از ضریب نفوذ پایین و آمارگرایی افراطی رنج می‌برد و فعالیت‌ها با صف فاصله دارد.
وی ادامه داد: نگاه تربیتی و فعالیت‌های تربیتی به عنوان مهم‌ترین موضوع در نظام تعلیم و تربیت مورد ارزشیابی قرار نمی‌گیرد باید حوزه پرورشی در نظام سنجش و ارزشیابی و سبد فعالیت‌ها دیده شود.
وی اضافه کرد: در نگاه بلند مدت باید جایگاه فعالیت‌های پرورشی و فرهنگی را در برنامه درسی جای دهیم چراکه دانش مقدمه تربیت است که باید مورد توجه قرار گیرد.
کاظمی با بیان اینکه دو نگاه در شرایط کنونی به عنوان راه برون رفت از چالش‌ها تلقی می‌شود، گفت: باید فعالیت‌ها را به سمت مدرسه ببریم و از فعالیت‌های نمادین برون مدرسه‌ای که ضریب و اثربخشی پایینی دارد بپرهیزیم.
وی اذعان کرد: نکته دوم این است که بهترین راه تحقق اهداف تربیتی نقش پذیری دانش‌آموزان باشد. هر دانش یک تشکل و یک نقش شعار من بود باید تمام مهارت مورد نیاز در تشکل‌ها شکل بگیرد. تشکل‌های غیررسمی هم اهمیت دارند.
کاظمی بیان کرد: در جمهوری اسلامی ایران باید تربیت نخبگان علمی را به صورت ویژه و گلخانه‌ای مدنظر قرار دهیم که باشگاه دانش پژوهان جوان به عنوان شتاب دهنده خوب در این موضوع، زمینه رشد و شکوفایی نخبگان را فراهم می‌کند و باید در حوزه پرورشی نیز این نگاه ایجاد شود.کاظمی افزود: نگاه بنده به مسائل آموزش و پرورش چارچوب دار است اما ویژه بر روی مسائل حوزه پرورشی دغدغه دارم و پای فعالیت‌های این حوزه هستم به ویژه به حوزه آسیب‌های اجتماعی شخصاً ورود پیدا می‌کنم.
تحلیل خبر
دانش آموزان و 70 چالش پرورشی و فرهنگی!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
روزگار سختی است؛ دانش آموزان که از سنین کودکی تا 18 سالگی، اولین تجربیات زندگی خود را می‌گذرانند، در محاصره 70 آسیب پرچالش اجتماعی قرار دارند.
این آسیب‌ها، همان آسیب‌هایی است که انسان‌ها در همه سنین با آنها مواجه‌اند. خیال نکنیم، آسیب‌ها و چالش‌های دانش آموزان، کوچکتر از آسیب‌ها و چالش‌های بزرگترها است، نه؛ چرا که آسیب‌ها و چالش‌ها در همه سنین انسان، ماهیت یکسانی داشته ولی در کمّ و کیف، مقداری شدت و ضعف دارند.
بسیاری از معضلات و آسیب‌های اجتماعی که در سنین میانسالی، بزرگسالی و کهنسالی گریبان انسان را می‌گیرد، ریشه در دوره کودکی، نوجوانی و جوانی دارد. اگر تاریخچه زندگی یک انسان خلافکار را با دقت بررسی کنیم، سرآغاز آن را در دوران کودکی، نوجوانی و جوانی خواهیم دید.
وزیر آموزش و پرورش باید بگوید چگونه و با چه برنامه‌ای می‌خواهد 70 آسیب و چالشی را که شناسایی کرده‌اند، مداوا کند. هم برنامه پیشگیرانه‌اش را بیان کند و هم برنامه درمانی‌اش را. ماهی یکبار بگوید از «کجا» به «کجا» رسیده و چقدر در مراحل پیشگیری و درمان، کامیاب یا ناکام بوده است.
بگوید در این برنامه، والدین و جامعه چقدر و چگونه می‌توانند به وی کمک کنند تا این آسیب‌ها ابتدا مهار و سپس ریشه کن شود.
درحالی که روزگار به جایی رسیده که عموماً خانواده‌ها توانایی هدایت و کنترل فرزندان خود را ندارند، جناب وزیر چگونه می‌خواهد بیش از 12 میلیون دانش آموز را هدایت و کنترل کند؟ چه ساز و کاری در نظر دارد؟ آیا به علل ایجاد و گسترش این آسیب‌ها و چالش‌ها در بین دانش آموزان پی برده است؟ در برنامه وی، چند درصد مبارزه با علل است و چند درصد مبارزه با معلول؟
همه خانواده‌ها، دانش آموزان و جامعه، چشم به عملکرد آتی وزیر آموزش و پرورش دوخته‌اند تا نتیجه و خروجی آن را نظاره‌گر باشند.